Chart afgański

Dopuszczalne są wszystkie kolory szaty.

Włos charta afgańskiego jest długi. W przypadku dorosłych osobników włos od łopatek do grzbietu oraz lędźwi tworzy tzw. siodło, gdzie włos przylega i jest krótki. Część twarzowa jest pokryta krótkim włosem, natomiast od czoła w stronę tyłu głowy włos jest długi. Szata jest delikatna i jedwabista. 

U charta afgańskiego pożądane są oczy w ciemnym kolorze.

Afgan emanuje siłą i godnością. Orientalny wyraz pyska jest typowy dla rasy. Pies wręcz przeszywa swoim wzrokiem. Czaszka jest długa i niezbyt wąska, guz potyliczny wydatny, kufa długa, szczęki mocne, a stop słabo zaznaczony. Oczy są niemal trójkątne, osadzone nieco ukośnie. Uszy osadzone nisko, z tyłu czaszki, noszone płasko przy głowie. Kończyny są proste, o mocnym kośćcu. Ogon nie może być zbyt krótki. Jest nisko osadzony, pokryty niezbyt obfitym włosem, tworzy pierścień na końcu. Unosi się, gdy pies jest aktywny.

Afgan okazuje uczucia właścicielowi, przy czym pozostaje spokojny i zdystansowany. Potrafi odmówić pieszczot, nawet od najbliższych. Nie jest wylewny, co nie oznacza, że nie kocha swojego opiekuna.

Chart afgański nie okaże specjalnego entuzjazmu wobec propozycji gry w piłkę, co jednak nie oznacza, że całkowicie stroni od zabawy i nie potrzebuje ruchu – wręcz przeciwnie.

Chart afgański to spokojne zwierzę - przede wszystkim w warunkach domowych. Wciąż jest to jednak pies myśliwski i wyścigowy, który do prawidłowego rozwoju potrzebuje solidnej codziennej dawki wysiłku fizycznego.

Chart afgański jest bystry i niezależny. Z natury jest zdystansowany, dlatego jego ułożenie jest trudne. Warto mieć świadomość tego, że brak chęci współpracy nie świadczy o jednoczesnym braku inteligencji psa. Trzeba wyjść psu naprzeciw i zaproponować taką formę nauki, która będzie dla niego atrakcyjna.

Obecnie wykorzystywanie chartów do polowań jest w Polsce prawnie zakazane. Mogą one pełnić rolę wyłącznie psów do towarzystwa i wystawowych. Oczywiście nie ma to wpływu na ich naturalny instynkt drapieżnika, który jest naprawdę silny.

Konieczne jest zachowanie wzmożonej czujności na spacerach. Afgan nigdy do końca nie nauczy się przychodzić na zawołanie. Spuszczanie go ze smyczy w niezabezpieczonym miejscu to ogromne ryzyko. 

Chart afgański zachowuje dystans wobec obcych ludzi. Nigdy nie należy zmuszać go do kontaktu, zdecydowanie woli on zignorować nieznajomego, jeśli ma taką możliwość.

Chart afgański jest psem bardzo niezależnym. Naturalnie nie oznacza to, że nie przywiązuje się do swoich najbliższych. Potrafi okazać czułość, ale nie jest zbyt wylewny.

Dzięki niezależnej naturze pies bez problemu znosi nieobecność właścicieli, ale oczywiście musi być do niej właściwie i odpowiednio wcześnie przygotowany.

Szkolenie afgana jest trudne i wymaga nawiązania z psem silnej relacji. W żadnym wypadku nie wolno stosować przemocy, bo ten wrażliwy i uparty pies z pewnością jej nie zaakceptuje. 

Szczeniak musi przyswoić podstawy dobrego wychowania niezbędne do harmonijnego współżycia z innymi. Proces ten wymaga jednak cierpliwości, konsekwencji, łagodności i stanowczości zarazem. 

Chart afgański to cichy pies, który raczej nie szczeka. 

Afgan to myśliwy z krwi i kości, który bardzo szybko potrafi oddalić się od właściciela, jeśli nie podejmie on środków zapobiegających ucieczce (spacery na smyczy lub po dobrze ogrodzonym terenie). 

Chart afgański dobrze znosi samotność, w związku z czym raczej nie ma skłonności do niszczenia podczas nieobecności opiekuna. Oczywiście na czas owej nieobecności należy zadbać o rozrywki dla psa, takie jak np. mata węchowa.

Afgan  nie jest dużym łakomczuchem. Jest za to wymagający, nie zadowoli się zwykłym przysmakiem. By jedzenie stanowiło dla psa źródło motywacji podczas szkolenia, musi być naprawdę wyjątkowe. 

Duży rozmiar i siła psa mogą zniechęcić potencjalnego intruza, nie powinniśmy jednak oczekiwać, że będzie pełnić rolę stróża.

Chart afgański nie jest polecany nowicjuszom, którzy mogą nie dać sobie rady z jego niezależnym charakterem. 

Wybór tej rasy powinien być przemyślany, koniecznie należy uwzględnić jej specyfikę. Nie wolno decydować się na charta afgańskiego wyłącznie ze względu na jego wygląd.

Pies ten potrzebuje przestrzeni i ruchu. Lubi domowy komfort i nie powinien nocować na zewnątrz, ale życie w mieszkaniu będzie dla niego trudne, jeśli nie będzie miał zapewnionej codziennej dawki aktywności. 

Mimo że obecnie ten pies myśliwski pełni rolę psa do towarzystwa i wystawowego, potrzebuje codziennej dawki ruchu. Z ogromną przyjemnością weźmie on udział w biegach, zarówno po torze, jak i w wyścigach terenowych. 

Konieczne są codzienne spacery z możliwością swobodnego biegania w bezpiecznym miejscu (takim jak np. ogrodzony park). 

Ze względu na rozmiary i wrażliwość afgana podróżowanie z nim nie jest łatwe. Ale nie jest też niemożliwe. Trzeba go jednak do tego przyzwyczaić.

Ze względu na silny instynkt myśliwski afgan traktuje inne zwierzęta, w tym koty, jako potencjalne ofiary. 

Pies ten potrafi zachowywać się przyjacielsko, jednak ze względu na niewielką chęć do zabawy spotkania z innymi psami bywają trudne, ponieważ ignoruje on zachętę do interakcji z nimi. 

Konieczna jest odpowiednia socjalizacja, by afgan przyswoił zasady psiej etykiety. 

Afgan może mieszkać z dziećmi, ale muszą one odnosić się do niego z szacunkiem i respektować jego potrzeby, nie mogą traktować go jak żywej maskotki. 

Chart afgański zdecydowanie nie jest typem psa dla osób starszych. Wymaga on sporej dawki ruchu i szkolenia, co często nie idzie w parze ze stylem życia i możliwościami osób starszych.

Chart afgański nie traci włosa, nie przechodzi bowiem okresowego linienia.

Długość życia charta afgańskiego szacuje się na około 13 lat. 

Pies ten jest bardziej wytrzymały niż inne charty, ale nadal dość wrażliwy z medycznego punktu widzenia. Źle znosi zimno i wilgoć. 

Podczas upału zadbajmy o to, by pies miał do dyspozycji miejsce w cieniu i dostęp do świeżej wody. W tym okresie należy także zmniejszyć aktywność fizyczną naszego pupila. 

Afgan powinien mieszkać w domu, ponieważ źle znosi zimno. 

Ten aktywny i mało łakomy pies nie ma skłonności do przybierania na wadze. 

-    dysplazja stawu biodrowego,
-    paraliż krtani,
-    wrodzona mielopatia,
-    zaćma,
-    zapalenie rogówki.