Skąd pochodzi powiedzenie „pies ogrodnika”?
Wyrażenie to pojawiło się już w starożytnych tekstach, a jego pierwowzorem była bajka Ezopa o psie leżącym na sianie.
Nie jadł on siana, ponieważ nie był roślinożercą, a jednocześnie nie pozwalał innym zwierzętom, takim jak krowy czy konie, się nim pożywić.
Z tego powodu zaczął symbolizować postawę osoby, która, choć nie chce czegoś dla siebie, to wciąż nie pozwala innym z tego skorzystać.
Przykłady w literaturze i kulturze
Fraza „pies ogrodnika” pojawiła się w różnych dziełach literackich, ale szczególną popularność zdobyła dzięki komedii hiszpańskiego dramaturga Lope de Vegi "El Perro del Hortelano" ("Pies ogrodnika") z 1618 roku. Sztuka opowiada o hrabinie, która nie chce poślubić adoratora, a jednocześnie nie pozwala mu być z inną osobą.
Z biegiem lat powiedzenie przyjęło się w wielu krajach europejskich i stało się uniwersalnym symbolem egoistycznej postawy.
„Pies ogrodnika” - co to znaczy?
Współcześnie powiedzenie „pies ogrodnika” również odnosi się do osób, które same nie chcą czegoś posiadać lub używać, ale jednocześnie nie pozwalają innym tego zdobyć.
Jest to metafora zachowania pełnego zawiści lub nieuzasadnionej złośliwości.
Przykłady użycia „pies ogrodnika” w języku codziennym:
- Marek nie chce awansować, ale nie zgadza się, by ktoś inny dostał to stanowisko – typowy pies ogrodnika!
- Ona nie chce tej sukienki, ale skoro ja ją kupiłam, nagle zaczęła narzekać. Co za pies ogrodnika!
Czy powiedzenie „pies ogrodnika” jest nadal używane?
Mimo że powiedzenie to ma swoje korzenie w starożytnych bajkach i literaturze, nadal jest powszechnie używane w języku polskim. Można je spotkać w codziennych rozmowach, artykułach prasowych, a nawet w mediach społecznościowych.
Oprócz „psa ogrodnika” w języku polskim funkcjonują również inne wyrażenia o podobnym znaczeniu, np.: "Sam nie zje, drugiemu nie da”.
Podsumowanie
Powiedzenie „pies ogrodnika” oznacza osobę, która nie chce czegoś dla siebie, ale jednocześnie nie pozwala innym z tego skorzystać.
Wyrażenie ma swoje korzenie w starożytnej bajce Ezopa i literaturze hiszpańskiej, a jego znaczenie pozostaje aktualne do dziś. To jedno z tych powiedzeń, które trafnie opisują ludzkie zachowania i są często używane w codziennej komunikacji.
