Appenzeller

Trójkolorowa w kolorze czarnym (czekoladowym), białym i podpalanym.

Krótka, ścisła, przylegająca i błyszcząca, z gęstym podszerstkiem.

Od ciemnobrązowych po czekoladowe

Appenzeller to muskularny, ale nie ociężały pies z szeroką i płaską czaszką i kufą zwężającą się w kierunku nosa. Oczy są małe, a uszy zwisające. To jedyny szwajcarski pies pasterski, który nosi ogon zwinięty na grzbiecie, u innych ras jest on wiszący. Kończyny są proste i idealnie pionowe.

To wierny pies okazujący wiele czułości, ale przeważnie tylko swoim właścicielom.

Appenzeller ma wesołe usposobienie i zawsze jest gotów do zabawy.

Zwierzak ten przepełniony jest energią. Łatwo ją jednak skanalizować.

To wyjątkowo inteligentny pies, co przejawia się głównie w zdolności dostosowania się do każdej sytuacji. Zawsze zachowuje się odpowiednio.

Appenzeller nie ma instynktu myśliwskiego.

Pies ten broni swoich bliskich, w związku z czym zachowuje się bardzo nieufnie wobec nieznanych sobie osób, zwłaszcza gdy wkraczają one na jego terytorium.

Appenzeller jest bardzo wierny swojemu panu i stale obdarza go uwagą.

Pies ten szybko się nudzi, w związku z czym okresy samotności nie powinny być zbyt długie ani zbyt częste.

Appenzeller podchodzi do pracy z wielkim entuzjazmem, zwłaszcza gdy dostaje w nagrodę smakołyki. Ma on dość posłuszne usposobienie i lubi spędzać czas ze swoim panem, co ułatwia szkolenie. Jest jednak bardzo aktywny i przed nauką musi się wyszaleć.

Appenzeller szczeka bardzo dużo, co przydaje się przy pracy, ale w domu konieczne będzie odpowiednie szkolenie w celu opanowania tej skłonności.

To pies stróżujący o silnym instynkcie obronnym, który nie oddala się od domu.

Appenzeller szybko się nudzi i może wtedy zachowywać się nieodpowiednio (szczekać i niszczyć otoczenie).

To bardzo łakomy pies, co znacznie ułatwia jego szkolenie. Bywa to jednak problematyczne, jeśli podajemy mu zbyt dużo smakołyków.

To świetny stróż, którego nie można przekupić. Odznacza się naturalną nieufnością wobec obcych.

Appenzeller nadaje się na pierwszego psa, ale trzeba pamiętać o jego obronnej naturze. Nowicjusze i zbyt pobłażliwe osoby mogą nie dać sobie z nim rady.

Pies ten może żyć w mieszkaniu, jeśli wychodzi na spacery kilka razy dziennie, a jego właściciele zapewniają mu dużo wysiłku fizycznego.

Najlepszym otoczeniem jest jednak dla niego wieś i dom z dużym terenem, w którym nasz pupil może pełnić rolę stróża.

Ten niezwykle wytrzymały pies nie nadaje się dla nieaktywnych osób. Potrzebuje codziennego biegania i wysiłku. Oprócz codziennych spacerów należy zaproponować mu różne aktywności, takie jak agility, canicross, treibball, flyball itd.).

Psa można zabrać ze sobą niemal wszędzie dzięki jego średnim rozmiarom, ale wymaga to wcześniejszej organizacji, zwłaszcza jeśli chodzi o wybór środka transportu i noclegu.

To towarzyski pies, który bez problemu może mieszkać z innymi zwierzętami domowymi.

Wymagana jest wczesna i odpowiednia socjalizacja, ale pies ten zasadniczo z łatwością dogaduje się ze swoimi współbraćmi.

Appenzeller uwielbia zabawę z dziećmi i ma wobec nich silny instynkt obronny.

Na właściciela psa nadają się wyłącznie osoby aktywne, bez względu na wiek.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Ok. 13 lat.

To mocno zbudowany i wytrzymały pies.

Jeśli appenzeller żyje na zewnątrz, podczas upału będzie potrzebował schronienia.

To wiejski pies, który nie boi się niskich temperatur.

 Nie jest wskazane podjadanie między posiłkami.

Psy tej rasy mają skłonność do dysplazji stawów biodrowych.