Chart hiszpański

Dopuszczalne są wszystkie kolory umaszczenia, ale najpopularniejsze odcienie to płowy, pręgowany i czarny.

Sierść jest przeważnie krótka, ale istnieje również odmiana o półdługiej sierści.

Sierść delikatna, przylegająca, gładka. Osobniki szorstkowłose mogą mieć brodę i wąsy na kufie oraz kosmyk na głowie.

Oczy są koloru orzechowego, najbardziej pożądane  są te najciemniejsze.

Chart hiszpański to pies o zwartym kośćcu oraz długiej i wąskiej głowie, pojemnej klatce piersiowej, podkasanym brzuchu i dość długim ogonie. Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała, długa i wąska. Linie kufy i czaszki są rozbieżne. Oczy są małe, ukośnie osadzone, kształtu migdałowego. Uszy szerokie u nasady, wysoko osadzone, w spoczynku mają kształt płatka róży. Gdy pies jest pobudzony, mogą być częściowo stojące. Ogon jest mocny u nasady, nisko osadzony, noszony prosto między kończynami, jego koniec niemal dotyka ziemi. Jest to jedna z najbardziej typowych cech rasy. Kończyny są proste, cienkie i równoległe.

Chart hiszpański ma typowe dla chartów zdystansowane usposobienie. Jest ceniony za powściągliwość i szczerą, ale nie przesadną uczuciowość wobec właściciela.

Pies lubi ciekawe i stymulujące zabawy, takie jak tropienie.

To spokojny, ułożony i łagodny pies. Mimo swych rozmiarów potrafi zachowywać się spokojnie i być niemal niezauważalny. Na spacerach może jednak wykazywać ogromną energię, zwłaszcza gdy zauważy potencjalną ofiarę, którą zechce za wszelką cenę upolować.

W przypadku charta hiszpańskiego ciężko uzyskać dobre efekty w niektórych psich aktywnościach wymagających koncentracji i dyscypliny, takich jak np. dog dancing. Ma on jednak spore zdolności, które potrafi wykorzystać, jeśli właściciel traktuje go z szacunkiem i pozwala realizować potrzeby typowe dla rasy.

Chart hiszpański został stworzony jako pies do polowania na zające, ale używano go również do polowania na lisy, króliki czy dziki. W Hiszpanii nadal hodowany jest wyłącznie do polowań. Wiąże się to z licznymi problemami, bo jeśli psy nie osiągają odpowiednich wyników, często są bardzo źle traktowane lub porzucane. Liczne stowarzyszenia walczą w obronie tej rasy.

Chart hiszpański jest zdystansowany i wyniosły wobec obcych. Ich obecność z pewnością nie sprawia mu przyjemności.
 
Nieufność w żadnym wypadku nie oznacza jednak agresywności. Pies ten będzie raczej ignorował gości i trzymał się z daleka.

Uważa się, że chart hiszpański jest niezależny, podobnie jak inne psy z tej grupy. Wielu właścicieli przeżywa zaskoczenie, poznając jego prawdziwe usposobienie.
 
Pies ten bowiem uwielbia kontakt z ludźmi i oferowane przez nich aktywności. Potrafi jednak trzymać się spokojnie na uboczu.

Jeśli przyzwyczaimy psa do samodzielnego pozostawania od młodego wieku, bez problemu zniesie nieobecność właściciela. Jednak mimo jego spokojnej i ułożonej natury powinniśmy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu i stymulacji umysłowej, by pies się nie nudził.

Psy te nie są zbyt popularne poza Hiszpanią. Adopcja psa często odbywa się za pośrednictwem stowarzyszeń walczących w ich obronie. Szkolenie wygląda zatem inaczej niż w przypadku słodkiego szczeniaka, który nie przeżył żadnej traumy.
 
W celu wyszkolenia charta hiszpańskiego musimy uzbroić się w cierpliwość i biorąc pod uwagę jego przeszłość, postępować łagodnie, zapewnić mu stabilne i bezpieczne otoczenie, zaspokoić jego zapotrzebowanie na ruch i nigdy nie używać przemocy.
 
Oprócz często bolesnej przeszłości psy te mają również silny temperament wymagający zdecydowania i konsekwencji.

Chart hiszpański jest cichy i szczeka bardzo niewiele.

Instynkt drapieżnika i szybkość galgo sprawiają, że jest to prawdziwy uciekinier. Potrafi on również bardzo wysoko skakać, jeśli więc mieszka w domu z ogrodem, konieczne będzie odpowiednio wysokie ogrodzenie.

Chart hiszpański w domu zachowuje się bardzo spokojnie i nie ma skłonności do niszczenia, zwłaszcza jeśli zapewnimy mu odpowiednią stymulację fizyczną i umysłową na co dzień.

Pies jest przyzwyczajony do niedożywienia będącego elementem przemocy wobec tej rasy, nie jest też żarłoczny. Zadowoli się wszystkim.

Ten zdystansowany wobec obcych pies nie nadaje się na stróża. Nie zaalarmuje właściciela o obecności intruza, raczej schowa się w kąt, czekając, aż obcy odejdzie.

Ten jednocześnie łagodny i energiczny zwierzak nadaje się na pierwszego psa. Należy jednak dobrze poznać cechy rasy, bo usposobienie charta nie każdemu się spodoba.
 
Ponadto jeśli adopcja odbywa się za pośrednictwem stowarzyszenia, przyda się pomoc behawiorysty zajmującego się terapią psów po ciężkich przejściach.

Dzięki łagodnemu usposobieniu pies może żyć w mieszkaniu. Konieczne jednak będą częste spacery na otwartych przestrzeniach.

Bez względu na to, czy pies żyje w mieszkaniu, czy też w domu z ogrodem, potrzebuje on codziennego wysiłku fizycznego na otwartej przestrzeni.
 
Miejsce spacerów musi być bezpieczne (brak zwierzyny), tak byśmy mogli spokojnie spuścić psa ze smyczy.
 
Instynkt drapieżnika może utrudniać swobodne spacery, psu można zatem zaproponować psie aktywności, takie jak wspólne bieganie.

Sprawdzą się wszystkie aktywności stymulujące psi węch.

Duży rozmiar charta hiszpańskiego może utrudniać podróżowanie, zwłaszcza środkami transportu publicznego. Jeśli jednak zadbamy o odpowiednią socjalizację, pies może towarzyszyć nam niemal wszędzie.

Ze względu na silny instynkt myśliwski psa mieszkanie pod jednym dachem z kotami jest odradzane.

Przy odpowiedniej socjalizacji chart hiszpański dogada się ze swoimi współbraćmi, pamiętajmy jednak o jego wrażliwej naturze, może więc mieć trudności w zaakceptowaniu czworonogów o gwałtownym temperamencie.

Pies okazuje dzieciom cierpliwość, choć nie przepada za wspólną zabawą.

Chart hiszpański sprawdzi się jako towarzysz dla starszej osoby. Jeśli jednak właściciel nie jest już wystarczająco aktywny, konieczne będzie skorzystanie z usług osób zajmujących się wyprowadzaniem psów.

Zaletą charta hiszpańskiego jest to, że traci on bardzo niewiele sierści. Ze względu na brak podszerstka linienie jest bardzo słabe.

Długość życia charta hiszpańskiego to około 12 lat.

To wytrzymały pies, który jednak źle znosi niskie temperatury.

Chart hiszpański przyzwyczajony jest do upałów, więc radzi sobie z nimi świetnie.

Pies ten nie znosi zimna, zwłaszcza ze względu na brak podszerstka. Podczas zimowych spacerów z pewnością przyda się płaszczyk.

Jeśli pies biega codziennie, nie będzie przybierał na wadze. Częściej zresztą bywa za chudy niż za gruby.

Rasa ta nie boryka się ze specjalnymi problemami zdrowotnymi mimo z pozoru delikatnego wyglądu.

Hiszpańska nazwa rasy to galgo. Być może jest to skrót od słowa „gallicus”. Istnieją pewne teorie, iż przodkiem charta hiszpańskiego był chart galijski, który trafił do Hiszpanii przez Francję wraz z Celtami w VI w. p.n.e. We Francji nie pozostały jednak po nim żadne ślady, co podważa tę teorię. Bardziej prawdopodobne jest, że chart hiszpański pochodzi od wschodnich chartów, przybyłych do Hiszpanii przez Afrykę. Być może ma również domieszkę krwi greyhounda (do którego jest bardzo podobny).