Terier japoński

Trójkolorowa w kolorze czarnym, białym i podpalanym lub biała w czarne łaty, czarne lub brązowe kropki na tułowiu.

Krótka, gładka, gęsta i błyszcząca. 

Ciemne

To mały, elegancki pies o zwartej budowie i ładnie zarysowanej sylwetce. Stosunek między wysokością psa w kłębie i długością tułowia wynosi 1:1. Czaszka jest płaska, dość wąska i ma taką samą długość jak grzbiet nosa, który jest prosty. Pies ma słabo zaznaczony stop. Oczy są owalne, średniej wielkości, ciemnobrązowe. Uszy wysoko osadzone, dość małe, cienkie, w kształcie litery V, opadające ku przodowi. Dopuszczalne są też uszy zwinięte i odstające na boki. Kończyny o lekkim kośćcu, ale mocne. Ogon dość cienki, kopiowany na wysokości trzeciego lub czwartego kręgu.

To niezwykle czuły pies, idealny jako towarzysz dla całej rodziny.

Terier japoński uwielbia zabawę, zwłaszcza z dziećmi. 

Ma on żywy charakter, typowy dla terierów, choć nie bywa tak pobudzony. Jest też dużo bardziej posłuszny niż większość terierów.

Inne teriery znane są głównie ze swojego upartego usposobienia, natomiast nihon teria odznacza się posłuszeństwem i wielką inteligencją. 

Pies ten ma zalety zarówno terierów, jak i psów do towarzystwa. W związku z tym przejawia dość mocny instynkt drapieżnika, który jednak łatwo jest kontrolować i złagodzić. 

Terier japoński ma dość przyjazne usposobienie, ale ze względu na swoją wrażliwość może zachowywać się nieufnie wobec niektórych osób. 

Mimo że nihon teria należy do kategorii terierów, jest to pies do towarzystwa bardzo przywiązany do swojego właściciela. 

To wyjątkowo wrażliwy pies wymagający dużo uwagi i obecności właścicieli. Bardzo źle znosi samotność.

Ten japoński pies jest łatwy do wyszkolenia dzięki swej ogromnej inteligencji i naturze bardziej posłusznej niż u innych terierów. Szybko przyswaja umiejętności. Gdy nasz pupil opanuje podstawy dobrego zachowania, można uczyć go bardziej skomplikowanych sztuczek, by utrzymać jego czujność i refleks (kręcenie się, turlanie, kłanianie się, służenie itd.).

To bardzo cichy pies, który szczeka mniej niż przeciętny terier.

Mimo instynktu myśliwskiego, nie jest on typem poszukiwacza przygód, woli trzymać się bliskich.

Jeśli terier japoński zostaje sam na długi czas bez żadnego zajęcia, może niszczyć otoczenie, ponieważ nie jest w stanie znieść wielogodzinnej izolacji. 

Nihon teria nie jest łakomy, więc przysmaki niezbyt sprawdzą się jako nagroda, lepsza będzie zabawa. 

Ze względu na niewielkie rozmiary i ciche usposobienie, nie jest to dobry stróż.

To świetny wybór dla miłośników terierów, którzy nie są w stanie spełnić potrzeb przeciętnego psa z tej kategorii.

Pies ten bez problemu może żyć w mieszkaniu. Potrzebuje ruchu, ale wystarczy mu ogródek lub łąka.

Mimo że terier japoński hodowany jest wyłącznie do towarzystwa, nie oznacza to, że nie potrzebuje codziennego ruchu, długich spacerów i aktywności sportowych, takich jak agility, dog dancing czy tropienie. 

Dzięki niewielkim rozmiarom pies może łatwo towarzyszyć swoim właścicielom w podróżach. W pociągu, samolocie czy autobusie można włożyć go do torby transportowej. 

Pies tej rasy bez problemu może mieszkać z kotem. Uważajmy natomiast na małe zwierzęta, takie jak króliki czy gryzonie. 

To towarzyski pies, który bez problemu dogada się ze swoimi współbraćmi, o ile zadbamy o wczesną i odpowiednią socjalizację.

To świetny kompan dla dzieci, uwielbia się z nimi bawić i żartować. 

Ten cichy i bardzo czuły pies doskonale nadaje się dla starszych osób. 

Utrata sierści jest umiarkowana. 

12 -14 lat

To wytrzymały i długowieczny pies. Choć jest mało odporny na bardzo wysokie i niskie temperatury, nie sprawia szczególnych problemów.

Psa tej rasy należy chronić przed upałem.

Terier japoński nie może mieszkać na zewnątrz. Zwłaszcza zimą powinien przebywać w ciepłym domu wraz z bliskimi.

Jeśli pies ma za mało ruchu, a jego dieta jest nieodpowiednia, może przybierać na wadze.

Terier japoński nie jest szczególnie narażony na żadną konkretną chorobę. 

To rasa powstała w zachodniej Japonii poprzez skrzyżowanie foksteriera krótkowłosego, english toy terriera i nieistniejącego już english white terriera. Na początku były to przypadkowe krzyżówki, ale grupa hodowców zainteresowała się rasą, której cechy zostały ustalone. Uznał ją japoński Kennel Club.