Terier australijski

Niebieska (we wszystkich odcieniach) z płowymi, piaskowymi lub czerwonymi znaczeniami.

Półdługa, twarda, prosta i gęsta z miękkim podszerstkiem.

Ciemnobrązowe.

Terier australijski to mocny, niski i dość długi pies o wyraźnym charakterze teriera. Jest czujny, aktywny i dobrze zbudowany. Ma twardą, niewymagającą strzyżenia sierść z kołnierzem wokół szyi sięgającym mostka. Głowa jest wydłużona, nos czarny, uzębienie w kształcie nożyc. Oczy są małe i ciemne, uszy małe, stojące i spiczaste.

Terrier australijski jest bardzo przyjazny i pełen radości życia, potrafi zjednać sobie każdego.

Ma żywy charakter, dzięki czemu świetnie dogaduje się z dziećmi.

Terier australijski uwielbia ruch, ale w domu potrafi zachowywać się spokojnie.

Jak każdy terier, ten również jest bardzo inteligentny, ale niekoniecznie posłuszny. Potrzebuje twardej ręki i konsekwencji.

Rasa służyła do polowania na gryzonie (szczury, ale też małe dzikie zwierzęta żyjące w norach), zwierzak ten sprawdza się także świetnie jako pies do towarzystwa i wystawowy.

Terier australijski jest dość towarzyski, ale ostrożny w stosunku do nieznanych sobie osób.

Jest bardziej niezależny niż jego kuzyn silky terrier. To pies pracujący, który potrzebuje pana, ale potrafi też wykazać się inicjatywą.

Pies tej rasy może zostawać sam, o ile wcześniej i później zapewnimy mu odpowiednią dawkę ruchu i zostawimy jakieś zajęcie.

Mimo że terier australijski bywa uparty, jego szkolenie nie powinno sprawiać problemów, o ile zaczniemy je wcześnie i w odpowiedniej formie. Należy ustalić jasne zasady i zadbać o solidne podstawy edukacyjne.

Terier australijski szczeka przy najmniejszym podejrzanym hałasie, dzięki czemu sprawdzi się jako pies ostrzegawczy.

Mimo silnego instynktu łowieckiego zwierzak ten trzyma się blisko swojego pana, szczególnie jeśli jest odpowiednio wyszkolony i może regularnie tropić lub polować.

Terier australijski może przekopywać ogródek, jeśli jest sam i się nudzi. Jeśli chcesz uniknąć kopania dołów w ogrodzie przez psa, zajrzyj tutaj.

Przysmaki to dobry sposób na skupienie uwagi naszego pupila, którego często rozpraszają przeróżne zapachy.

Terier australijski jest dobrym psem ostrzegawczym, ale ze względu na niewielkie rozmiary nie jest w stanie odstraszyć intruza.

To dobry wybór dla miłośników terierów, ma on wszystkie cechy tych psów, zarówno jeśli chodzi o wygląd, jak i o charakter.

Ten nieduży pies bez problemu może żyć w bloku. Może mieszkać w mieście lub na wsi, ale w obydwu przypadkach potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu.

Wbrew pozorom to typ sportowca, który nie zniesie siedzącego trybu życia. Potrzebuje codziennych spacerów i aktywności pobudzających fizycznie i umysłowo. 

Jeśli terier australijski nie pracuje, świetnie sprawdzi się w agility, tropieniu czy dog dancingu.

Dzięki niewielkim rozmiarom możemy zabrać naszego pupila wszędzie, szczególnie jeśli od małego przyzwyczajony jest do jeżdżenia w transporterze.

Pies tej rasy ma silny instynkt łowiecki, zatem by dogadać się z kotem, musi znać go od małego.

By terier australijski mógł porozumieć się ze swoimi współbraćmi, musi mieć z nimi regularny kontakt. Ten psiak nie boi się niczego, w tym dużych zwierząt, dlatego też musi nauczyć się komunikacji z nimi.

Ten skory do zabawy zwierzak świetnie dogaduje się z dziećmi, ale nie wolno traktować go jak pluszaka. Dzieci muszą być świadome prawdziwej natury psa.

Pies nadaje się dla starszych osób, ale wyłącznie tych, które zachowały pełnię sił.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Terier australijski żyje około 13 lat.

Terier australijski to wytrzymały pies pracujący.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność czworonoga.

Terier australijski nie powinien zimą nocować na zewnątrz.

Dziennie porcje muszą być zbilansowane, a pies powinien mieć wystarczającą ilość ruchu, w przeciwnym razie grozi mu nadwaga.

• zwichnięcie rzepki;
• martwica aseptyczna biodra;
• problemy z zębami (kamień nazębny, zapalenie dziąseł, paradontoza, itp.);
• cukrzyca.

Terrier australijski pochodzi z krzyżówki przeprowadzonej w Australii na początku XIX wieku obejmującej rasy Yorkshire, Skye, Norwich i Cairn Terrier. W przeszłości rasa nosiła nazwę Broken coated Terrier i Broken hair blue and tan. Pierwszy oficjalny wzorzec pochodzi z 1896 roku, ale rasę uznano dopiero w 1933 roku. Ostatnia zmiana wzorca miała miejsce w 1962 roku.