Owczarek belgijski

U groenendaela maść jest czarna, okazy malinois mają szatę płową z czarnym nalotem i czarną maską, tervueren może być maści płowej lub szarej z czarnym nalotem, a laekenois jest płowy ze śladowym czarnym nalotem.

U owczarków belgijskich występują trzy typy okrywy włosowej: długowłosa (u odmian groenendael i tervueren), krótkowłosa (odmiana malinois) oraz szorstkowłosa (odmiana laekenois). Włos okrywowy jest gęsty i zwarty z wełnistym podszerstkiem.

 Oczy są brązowe, preferowane jak najciemniejsze. 

Owczarek belgijski jest psem o wyważonej sylwetce i harmonijnych proporcjach. Jest mniejszy, lżejszy i zgrabniejszy od owczarka niemieckiego. Jego głowa jest dobrze wymodelowana, nieprzesadnie długa. Czaszka ma średnią wielkość, proporcjonalna do wielkości głowy, czoło raczej płaskie z umiarkowanym stopem i dobrze wymodelowaną kufą o prostym grzbiecie. Oczy są średniej wielkości, a uszy trójkątne, sztywne i proste, wysoko osadzone. Szyja jest umięśniona bez zaznaczonego podgardla. Tułów jest mocny, ale nie sprawia wrażenia ciężkiego. Linia grzbietu jest prosta. Ogon średniej wielkości jest opuszczony w spoczynku, a w ruchu uniesiony. 

Owczarek belgijski bardzo mocno przywiązuje się do swojego pana. Bezgranicznie oddany i lojalny, wylewnie okazuje mu swoją miłość, bywa nawet zaborczy. 

Owczarek belgijski uwielbia zabawę. Najlepiej, jeśli łączy ona elementy, które z jednej strony pozwolą mu się wyszaleć i zmęczyć fizycznie, a z drugiej każą mu pracować umysłowo. 

Owczarka belgijskiego dosłownie rozsadza energia. Oczywiście potrafi zachować spokój, co jest zresztą cechą pożądaną u psów pracujących, ale musi również umieć szybko zerwać się do biegu w sytuacjach, gdy tego się od niego oczekuje. 

Owczarek belgijski jest psem wszechstronnym o wielu talentach. Temperament malinois predysponuje go do roli stróża i obrońcy, inne belgi sprawdzają się jako psy do towarzystwa lub psy policyjne. Z chęcią biorą też udział w zawodach typu ring, agility, zawody posłuszeństwa, itp.  

Jak wiele psów, owczarek belgijski może rzucić się w pogoń za zającem, gdy ten stanie mu na drodze, ale nie ma specjalnych predyspozycji łowieckich. 

Owczarek belgijski jest doskonałym stróżem posiadłości i obrońcą swego opiekuna. Wobec obcych zachowuje dystans i potrzebuje czasu, aby ocenić ewentualne zagrożenie ze strony napotkanej osoby. W charakterze owczarka belgijskiego leży nieufność, ale potrafi być bardzo przyjacielski w stosunku do gości, których jego pan przedstawi mu w odpowiedni sposób. 

Pies tej rasy nie należy do niezależnych czworonogów. Chętnie podporządkowuje się woli opiekuna i cieszy się, gdy zostaje mu powierzone zadanie do wykonania. 

Przebywanie samemu w domu nie jest preferowaną przez owczarka belgijskiego formą spędzania czasu. Bardzo lubi towarzystwo swojej rodziny, a kiedy jest sam, szybko się nudzi. 

Owczarek belgijski jest bardzo mądrym psem, który szybko rozumie, czego się od niego oczekuje. Obdarzony żywiołowym temperamentem, bardzo szybko reaguje na różne bodźce. Jest to zaleta, która przy nieodpowiednim szkoleniu może jednak okazać się wadą, dlatego właściciel owczarka belgijskiego nie może pozwolić sobie na błędy w jego wychowaniu. Nie wolno zwlekać z rozpoczęciem szkolenia.

W pierwszej kolejności, aby szczeniak nie nabrał złych nawyków, należy wpoić mu podstawowe zasady życia w domu oraz określić granice, których nie powinien przekraczać. Psy pracujące warto zapisać do specjalistycznej szkoły dla psów – ale takiej, w której instruktaż nie jest oparty o metody tradycyjne, często uwzględniające środki przymusu. Te są zbyt brutalne dla wrażliwego owczarka belgijskiego. 

Owczarek belgijski może nadmiernie szczekać głównie wtedy, gdy wyczuje zbliżającego się nieproszonego gościa lub jeśli się nudzi. 

Owczarek belgijski jest w większym zakresie stróżem niż łowcą, dlatego rzadko ucieka z domu, chyba że jest na stałe zamknięty w ogrodzie, z którego nigdy nie wychodzi. W takiej sytuacji nawet owczarek belgijski da nogę, gdy tylko pojawi się ku temu okazja!  

Ten szczególnie żywiołowy i pełen energii pies szybko się nudzi. Z tego powodu, jeśli jest pozostawiany sam w domu przez długie godziny, a właściciel nie dba o to, by wcześniej pobiegał na spacerze, owczarek belgijski może wywrócić dom do góry nogami tylko po to, by zabić czas. 

Owczarek belgijski lubi jeść, ale nie jest przesadnie żarłoczny. Docenia przysmaki, które są dla niego przyjemnym źródłem motywacji w procesie szkolenia. 

Owczarek belgijski, potocznie zwany wilczurem belgijskim, wydaje się stworzony do stróżowania. Z natury nie jest ani agresywny, ani bojaźliwy. Nigdy nie zawaha się przed aktywną obroną swojego pana lub jego domu. Należy pamiętać, że konieczne jest właściwe wychowanie psa, które pozwoli opiekunowi kontrolować jego zachowanie, gdy chce zaprosić obcą psu osobę do swojego domu. 

Nie każdy nadaje się na opiekuna tego bardzo mądrego, żywiołowego, ale przede wszystkim wrażliwego i dość nerwowego psa. Niewłaściwe wychowanie lub jego brak bywają przyczyną różnych niepożądanych zachowań u owczarka belgijskiego, przez co może on stać się psem niebezpiecznym.  

Owczarek belgijski może bez problemów mieszkać zarówno w domu z rodziną, jak i na zewnątrz, ale ze względu na swoje duże potrzeby ruchowe zdecydowanie woli domek z ogrodem niż mieszkanie w bloku. Niemniej ten bardzo mądry pies jest w stanie dostosować się do trybu życia swojego właściciela, jak długo zaspokaja on liczne potrzeby swojego pupila.  

Niezależnie od trybu życia (mieszkanie w bloku lub w domu z ogrodem) nie wolno zaniedbywać codziennych spacerów z tym wspaniałym psem pracującym. Muszą one nie tylko zmęczyć go fizycznie (każdy spacer powinien trwać przynajmniej godzinę), ale również umysłowo (poprzez odpowiednie gry i zabawy).

W trakcie spacerów owczarek powinien ćwiczyć węch (zabawa w tropienie, poznawanie nowych miejsc), a także zbierać doświadczenia w kontaktach z innymi psami. Owczarki belgijskie, szczególnie odmiana malinois, są wybitnie predysponowane do uprawiania sportu. Warto zapisać je na szkolenie za zakresu agility, ring czy na treningi posłuszeństwa. Chętnie wezmą też udział w zajęciach tańca ze swoim opiekunem lub w zawodach w szukaniu użytkowym. 

Psy średniej wielkości zazwyczaj nie są kłopotliwe w podróży. W przypadku owczarka belgijskiego ważne są jego odpowiednia socjalizacja i wychowanie, aby wyjazdy z nim przebiegały bezproblemowo. 

Jeśli owczarek belgijski od szczeniaka żyje w otoczeniu kotów, jego relacje z nimi będą poprawne. W przeciwnym razie, chcąc wprowadzić kota do rodziny, należy pamiętać, że konieczny będzie odpowiednio długi okres wzajemnej adaptacji pod czujnym okiem właściciela. 

To, jak owczarek belgijski będzie się odnosił do innych psów, zależy stopnia socjalizacji, jakiej będzie poddany jako szczeniak. Belgi są bardzo wrażliwe i dość nerwowe, więc akumulacja złych doświadczeń w kontaktach z innymi psami będzie skutkować ich negatywnym do nich nastawieniem w późniejszym okresie. 

Owczarek belgijski może przebywać pod jednym dachem z dziećmi, ale ich rodzice powinni zadbać o to, by nie zakłócały jego spokoju i nie traktowały go jak pluszowej zabawki. Psy tej rasy bywają dość nerwowe, mogą więc szybko stracić cierpliwość. 

Owczarek belgijski jest bardzo aktywny, dlatego jego właściciel powinien zapewnić mu dużą dawkę wysiłku fizycznego. Osoby starsze nie powinny więc decydować się na adopcję psa tej rasy.

Utrata sierści u wszystkich owczarków belgijskich, niezależnie od odmiany, jest zazwyczaj umiarkowana. Nasila się w okresach linienia, wskazane jest więc wówczas codzienne szczotkowanie pozwalające usunąć martwe włosy. 

Oczekiwana długość życia owczarka belgijskiego to 12 lat.

Przeprowadzono wiele badań weterynaryjnych, które dowodzą, że owczarek belgijski jest psem wytrzymałym i odpornym. Zazwyczaj nie ma on poważniejszych problemów ze zdrowiem. 

Podczas upałów owczarek belgijski musi mieć do dyspozycji wodę oraz zacienione miejsce. Powinien również unikać zbyt intensywnego wysiłku fizycznego na pełnym słońcu. 

Gruba okrywa włosowa owczarka belgijskiego oraz wełnisty podszerstek zapewniają mu bardzo dobrą ochronę przed zimnem. Dzięki temu, o ile na zewnątrz nie panują ekstremalne temperatury, może na stałe mieszkać poza domem. 

Tak aktywny i żywiołowy pies jak owczarek belgijski nie powinien mieć problemów z nadwagą. 

• Nadczynność tarczycy
• Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych
• Katarakta
• Postępujący zanik siatkówki
• Epilepsja
• Rak (mięsak limfatyczny, naczyniakomięsak, kostniakomięsak)
   

Cztery odmiany owczarka belgijskiego zostały zdefiniowane pod koniec XIX w. przez grupę miłośników psów pod kierownictwem profesora Reula ze szkoły weterynaryjnej w Cureghen. Celem ich prac było uporządkowanie zróżnicowanego dziedzictwa genetycznego psów tej rasy. Pierwszy wzorzec został opublikowany w 1894 r., co było punktem zwrotnym w rozwoju hodowli owczarka belgijskiego.