Tosa

Płowa (od czerwonej do morelowej), czarna lub pręgowana.

Szata jest krótka, twarda i gęsta.

Oczy są ciemnobrązowe.

Duży pies o eleganckim wyglądzie i krzepkiej budowie. Kufa tępo zakończona i kwadratowa. Oczy są małe. Uszy małe, zwisające i cienkie. Zad wysoki i dobrze wysklepiony, grzbiet mocny i prosty. Kończyny są proste, średniej długości, mocne. Ogon gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, opuszczony sięga stawu skokowego.

To wspaniały towarzysz lubiący życie rodzinne.

Tosa uwielbia zabawę z dziećmi, pamiętajmy jednak, że ze względu na swoje duże rozmiary może zrobić im niechcący krzywdę w ferworze zabawy.

Wbrew pozorom pies ten jest bardzo cichy i cierpliwy.

Tosa posiada spory potencjał, który wykorzystuje, jeśli relacja z właścicielem oparta jest na zaufaniu.

Pies ten może czasem polować na zwierzęta w ogrodzie, nie jest to jednak jego ulubione zajęcie.

Ten z natury posłuszny i towarzyski pies okazuje nieufność wyłącznie wobec nieznanych sobie osób.

Tosa potrafi zachować dystans, ale stale obserwuje swoich właścicieli. Nigdy nie traci czujności.

Ten japoński pies bojowy jest samotnikiem i potrafi znosić nieobecność właścicieli, jeśli nie jest ona zbyt długa, a pies ma czym się zająć.

Szkolenie należy rozpocząć, gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu. Powinno być one zgodne z zasadami pozytywnego wzmocnienia. Konieczna będzie konsekwencja, stanowczość i cierpliwość.

Tosa szczeka niewiele, sam jej wygląd wystarczy, by odstraszyć intruza.

Jako pies stróżujący pies ten nigdy nie oddala się od swojego terytorium.

Tosa Inu to spokojny i cierpliwy pies, nawet pozostawiony sam nie niszczy otoczenia.

Pies tej rasy lubi jeść, uważajmy na skręt żołądka, jeśli pochłania posiłki zbyt szybko.

Tosa to dobry stróż broniący domu i jego mieszkańców, któremu możemy w pełni zaufać. Jego odstraszający wygląd i wyjątkowa cierpliwość sprawiają, że nigdy nie zachowuje się agresywnie bez powodu.

Wybór tej rasy powinien być przemyślany. Powinniśmy dobrze poznać jej cechy i pamiętać, że pies ten może ważyć niemal 100 kg. By zapewnić psom tej rasy odpowiednie szkolenie i socjalizację, konieczne jest spore doświadczenie.

Tosa Inu może żyć zarówno na wsi jak i w mieście, ale dobrze, by miał dostęp do ogrodu, w którym może pełnić funkcję stróża.

Tosa nie jest typem sportowca, ale potrzebuje codziennych aktywnych i ciekawych spacerów. Konieczne jest zapewnienie mu bodźców fizycznych, umysłowych i węchowych, a także regularne wzmacnianie socjalizacji. 

Aktywność fizyczna nie powinna być zbyt intensywna, gdyż tak duży pies często miewa problemy ze stawami.

Co do zasady tosa jest spokojny i posłuszny, ale jako pies zaliczany do niebezpiecznych nie zawsze może towarzyszyć swojemu panu. W miejscach publicznych wymagany jest kaganiec.

W przypadku tej rasy porozumienie z kotami bywa bardzo problematyczne.

Nawet dobrze zsocjalizowany pies może nie być w stanie mieszkać razem z innymi psami, zwłaszcza niewykastrowanymi.

Jak w przypadku wszystkich ras należy okazać ostrożność i nigdy nie zostawiać dzieci z psem bez opieki. Tosa jest jednak wyjątkowo cierpliwy wobec najmłodszych i sprawdza się świetnie jako towarzysz zabaw.

Tak silne psy nie nadają się dla starszych osób.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Długość życia tosy to około 11 lat.

To wiejski pies o żelaznym zdrowiu.

Tosa nie boi się upałów, świetnie znosi każdy klimat.

Gruba szata zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem.

Jeśli pies nie ma wystarczająco dużo ruchu, może przybierać na wadze.

• Dysplazja stawu biodrowego
• Zespół skręcenia / rozszerzenia żołądka

Ten japoński pies bojowy pochodzi z wyspy Sikoku, gdzie znajduje się miasto Tosa. Rejon ten słynął z hodowli psów wykorzystywanych do walk. Jednak w przeciwieństwie do krwawych walk europejskich, japońskie walki miały charakter sportowy.  Współczesna tosa inu jest krzyżówką ras europejskich, takich jak bernardyn, mastif i bulmastif. FCI oficjalnie uznała rasę w 1964 roku. W Polsce pierwsze osobniki pojawiły się w latach 90, ale wciąż jest to rasa mało rozpowszechniona w naszym kraju.