Większość małych dzieci nie może się oprzeć widokowi puchatej miauczącej kuleczki. Dzieci pragną kontaktu ze zwierzętami i warto im ten kontakt umożliwić. Pamiętaj jednak, że przygarniając nowego domownika, ponosisz za niego odpowiedzialność.
Kot nie może być „prezentem dla dziecka”, będzie natomiast członkiem rodziny, który może stać się dziecięcym przyjacielem i powiernikiem.
Kot i dziecko - zgrany duet
Autorzy artykułu „Compatibility of Cats With Children in the Family”, opublikowanego na łamach „Frontiers in Veterinary Science”, postanowili przeanalizować relacje między dziećmi a mieszkającymi z nimi w domach kotami. Z cytowanych badań wynika, że większość dzieci pragnie mieć w domu zwierzątko; w różnych grupach wiekowych przeważa chęć posiadania psa bądź kota.
Koty są dla dzieci towarzyszami zabaw, powiernikami, a w przypadku nastolatków także receptą na samotność, poszukiwanie bliskości, chęć opieki i potrzebę akceptacji (źródło: Hart L.A. et al., „Compatibility of Cats With Children in the Family” w: „Frontiers in Veterinary Science”, 19 November 2018).
Jedno z ciekawszych badań dotyczących przywiązania dzieci do kotów obejmowało m.in. analizę dziecięcych rysunków. Okazało się, że dzieci, które mają w domu kota, na rysunkach przedstawiających całą rodzinę umieszczają własną postać bliżej kota niż ludzkich mieszkańców domu. Już zresztą niemowlęta formują pewien rodzaj sympatii i przywiązania do zwierząt domowych. Wyraźnie potrafią odróżnić zwierzę od pluszowej zabawki.
Przebadane dzieci, postawione przed wyborem między poruszającą się zabawką stanowiącą odwzorowanie kota a żywym kotem, wybierały kontakt z żywym stworzeniem. Dzieci w wieku 1–1,5 roku potrafiły określić zwierzę jego nazwą gatunkową, a maluchy w wieku 2–2,5 roku nazywały domowego zwierzaka jego własnym imieniem.
Jaki kot najlepiej sprawdzi się w roli dziecięcego towarzysza?
Małe dzieci potrzebują uwagi, czułości, mają potrzebę dotykania, głaskania zwierzaka. Powściągliwy kot może nie być kompanem, którego szukają. Jego ograniczoną potrzebę bliskości uszanować mogą starsze dzieci, jednak kilkulatkowi niełatwo wytłumaczyć, dlaczego nie może pogłaskać kotka.
Jeśli myślisz więc o adopcji kota, pamiętaj, aby wybrać zwierzę otwarte, przyjacielskie, dobrze zsocjalizowane, które „dogada się” z dzieckiem i przyjmie cierpliwie większe porcje czułości – pod okiem rodziców, którzy będą uczyć malucha, czego nie należy robić kotu, kiedy dać mu spokój, nie zakłócać drzemki itd.
Kot po przejściach, przejawiający zachowania agresywne może przynieść wręcz odwrotny skutek i wywołać u dziecka lęk przed kotami.
Kot najlepszym przyjacielem dziecka – poznaj zalety tego duetu!
Czuwanie nad początkami dziecięco-kociej przyjaźni opłaca się – przekonasz się, że zwierzak wpłynie pozytywnie na małego człowieka. Zalet, które niesie ze sobą przyjaźń dziecka z kotem, jest wiele.
Dlaczego kot i dziecko to zgrany duet?
Przyjaciel na dobre i złe
Zwierzę kocha bez względu na wszystko – nie zwraca uwagi na mnóstwo nieistotnych szczegółów, które potrafią wytknąć ludzie. Kot stanie się dziecięcym towarzyszem zabaw, pocieszycielem, powiernikiem tajemnic i domownikiem, który zawsze będzie obok, nigdy nie skrytykuje i nie wyśmieje.
Nauka odpowiedzialności
W zależności od wieku dziecka, powierzaj mu kolejne zadania związane z opieką nad kotem. Dziecko nauczy się, że mając pod opieką zwierzę, musi wykonywać regularnie pewne rzeczy, dzięki którym ulubieniec będzie czuł się dobrze.
Na początek można nauczyć malucha delikatnego czesania kociego futerka, podawania przysmaków, później podawania odpowiedniej ilości karmy. Starsze dzieci mogą także sprzątać kuwetę czy wyprowadzać kota na spacer, jeśli jest to kot wychodzący w szelkach.
Nauka empatii
To bardzo istotny element wychowania dziecka. Uwrażliwienie młodego człowieka na odczucia, potrzeby kota przełoży się na lepsze wczuwanie się w sytuację i uczucia innych ludzi. Dziecko nauczy się szacunku do słabszych istot, delikatności oraz sztuki kompromisu – gdy kot ma ochotę na sen czy samotny odpoczynek, maluch będzie musiał nauczyć się uszanować jego decyzję i przekonać się, że nie zawsze wszystko musi być po jego myśli.
Rozrywka bez komputera
To dziś coraz większa wartość dla rodziców starających się oderwać swe latorośle od komputera, tabletu czy smartfona (ewentualnie telewizora) – zabawa z kotem zapewni dziecku inny, nie mniej atrakcyjny rodzaj rozrywki bez konieczności używania urządzeń elektronicznych (chyba, że do zrobienia zdjęć kociakowi!).
Nowi przyjaciele
Z pewnością znajdzie się niejeden kolega i niejedna koleżanka, którzy wpadną z wizytą zobaczyć kotka. To dobry pretekst do zawierania znajomości i nawiązania rozmowy nawet przez nieśmiałe dziecko.
Nowe zainteresowania
Poznawanie kociego świata, czyli zachowań zwierzaka, jego mowy ciała, anatomii, ciekawostek, rozbudzi w dziecku ciekawość świata, zwłaszcza przyrody.
Kot na zdrowie
Obawiasz się wziąć do domu kota, bo być może u dziecka zaczną się rozwijać reakcje alergiczne? Kocia sierść, czy raczej białko znajdujące się w ślinie i łoju, które na sierści się przenosi, to faktycznie silny alergen. Jednak niewprowadzanie zwierząt do domu w obawie o ewentualną alergię to błąd.
Czy koty zmniejszają alergię u dzieci? Tak, coraz więcej specjalistów zaleca wręcz jak najwcześniejszy kontakt dzieci ze zwierzętami domowymi. Jest to rodzaj hartowania organizmu, które zmniejszy ryzyko wystąpienia u dziecka alergii. I to nie tylko na białka przenoszone na sierści zwierząt, ale także i inne alergie wziewne, np. na pyłki roślin.
Kot ma bardzo pozytywny wpływ także na zdrowie psychiczne i stan emocjonalny dziecka. Głaskanie kociego futerka i trzymanie na kolanach mruczącego ulubieńca wzmaga wydzielanie endorfin, łagodzi stany napięcia nerwowego.
Kot może sprawdzić się także w roli terapeuty – zwłaszcza u dzieci cierpiących na zaburzenia lękowe, problemy z wyrażaniem własnych emocji, w tym dzieci autystycznych. Do sesji felinoterapii przypisane są koty o konkretnych cechach charakteru, ale każdy domowy pupil ma możliwość pomóc dziecku bardziej niż wiele terapii bez udziału zwierząt.
Kot i noworodek – dobry start
Jeśli to do kota-rezydenta przybywa niemowlę, warto przygotować zwierzaka na to wydarzenie. Koty reagują na pojawienie się malucha w domu na różne sposoby – mogą przyjąć go ze spokojną ciekawością, bywa jednak, że stają się wycofane, zestresowane. W domu nagle pojawiają się nowe zapachy, dźwięki, nowe obiekty, nowy miniaturowy człowiek, a codzienna rutyna, którą koty cenią, zostaje zaburzona. Na wszelki wypadek poczyń pewne przygotowania już zawczasu.
Pewne zmiany zachodzące u kobiety w ciąży kot zauważy sam. Warto pokazać mu także dziecięce akcesoria. Nie zabraniaj kotu eksplorowania dziecięcego łóżeczka, fotelika, zabawek, wózka itd. Kot oswoi się z nowymi obiektami, poociera się o nie, wskoczy do środka, zostawi swój zapach – przyjmie w poczet rzeczy „znanych”. Łatwiej później oswoi się z małym człowiekiem, który będzie leżał w środku.
Gdy niemowlę przybędzie do domu, nie tyle jego zapach (który zawiera w sobie zapach mamy) będzie dla kota problematyczny, co zapach szpitalny. Dlatego warto, aby ktoś przyniósł kotu do powąchania kocyk czy inny przedmiot, który miał styczność z noworodkiem. Należy go położyć w neutralnym miejscu (nie w pobliżu miski, kuwety czy legowiska) – tak, aby stał się po prostu „częścią krajobrazu”.
Warto puszczać kotu również nagrania płaczu dziecka – najpierw bardzo cicho, z czasem stopniowo głośniej, aby zwierzę nie przestraszyło się dźwięków wydawanych przez dziecko.
Przybycie noworodka do domu. Jak „przedstawić go” kotu?
Tak jak zwykle bywa w kontaktach z kotami, to do zwierzęcia powinna należeć inicjatywa. Nosidełko czy fotelik z dzieckiem postaw w miejscu dostępnym dla kota (również w przestrzeni neutralnej) i obserwuj sytuację. Gdy kot podejdzie, powącha ów „nowy obiekt”, zacznie się z nim oswajać. Skojarzy też zapachy z tymi, które już poznał.
Bardzo prawdopodobne, że po niedługim czasie kot spróbuje dostać się do łóżeczka dziecięcego. Nie obawiaj się tego – miękkie pielesze z ciepłym lokatorem to przecież zachęta do drzemki i w tym celu wejdzie tam kot. Miej oczywiście na oku malucha i zwierzaka, aby niechcący nie zrobili sobie krzywdy.
Kot zapewne opuści łóżeczko gdy dziecko przebudzi się i zacznie płakać bądź poruszać się, co przeszkodzi w kociej drzemce. Pilnuj jedynie, aby kot nie położył się na dziecku, tak jak często kładzie się na dorosłym.
Nie zapomnij o tym, że kot nie powinien poczuć się odsunięty na dalszy plan po tym, jak pojawi się dziecko. Niech inni domownicy zaangażują się bardziej z opiekę nad kotem. Możesz dodatkowo urozmaicić kocią przestrzeń, dorabiając nowe punkty obserwacyjne czy kryjówki.
