Jakie ludzkie choroby mogą być groźne dla psów?
Wirusy
Na początek możemy wyróżnić choroby wirusowe, u których na ogół występuje swoistość gatunkowa. Oznacza to, że pewne typy wirusów atakują jedynie wybrany gatunek - inaczej mówiąc ludzkie wirusy na ogół nie są groźne dla psów i na odwrót. Z tego względu na przykład wirus psiej nosówki nie jest groźny dla człowieka. Wirusy wywołujące u człowieka przeziębienie czy grypę nie będą zaraźliwe dla naszego czworonoga.
W rzadkich przypadkach odnotowuje się zarażenia psów ludzkimi wirusami – na przykład popularną świnką (czyli zapaleniem ślinianek przyusznych), a także wirusem świńskiej grypy. Jeśli u któregoś z domowników zdiagnozowano którąś z wyżej wymienionych chorób, dla dobra psiaka warto ograniczyć do minimum jego kontakt z chorym.
Grzybice, bakterie i pasożyty
Sprawa ma się inaczej w przypadku chorób grzybiczych, bakteryjnych i pasożytniczych. Dla większości pasożytów żywicielem ostatecznym może być tylko jeden lub dwa gatunki (np. pasożyty charakterystyczne dla psów lub charakterystyczne dla psów i kotów). Bywają jednak sytuacje, w których inny gatunek staje się żywicielem pośrednim. Najłatwiej jest o zarażenie psa pasożytem w sytuacji, gdy człowiek ma najpierw kontakt z psem zarażonym (nosicielem), a później z psem zdrowym.
Człowiek pełni rolę swego rodzaju „pośrednika”, na którym pasożyt ma zapewnione odpowiednie warunki do przeżycia do czasu przemieszczenia się na kolejnego żywiciela (przykładowo świerzbowiec). Przykładem pasożytów, które mogą bytować zarówno w psim, jak i ludzkim organizmie, są choćby wszy.
Z kolei bakterie są znacznie bardziej kosmopolityczne, co oznacza, że mogą występować u różnych gatunków, a te gatunki mogą się wzajemnie zarażać. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku salmonellozy lub zarażenia gronkowcem.
Grzybica skóry to dość częsty problem, zarówno u ludzi, jak i u psów. Niestety zła wiadomość jest taka, że może przenosić się z człowieka na pupila i odwrotnie. Należy w takiej sytuacji zachować szczególną ostrożność i higienę, aby nasz pupil był bezpieczny.
Jak chronić psa przed zarażeniem się od człowieka?
Przede wszystkim, nie powinniśmy bagatelizować ryzyka zarażenia psa, podobnie jak nie bagatelizujemy ryzyka zarażenia innych ludzi. W pierwszej kolejności należy udać się do lekarza i podjąć leczenie, by jak najszybciej pozbyć się choroby.
Przez cały czas jej trwania niezmiernie ważne jest zachowanie dbałości o wysoki stopień higieny oraz ograniczenie kontaktów z psem do niezbędnego minimum. Jeżeli tylko jest to możliwe, najlepszym rozwiązaniem byłoby całkowite odseparowanie do czasu wyzdrowienia.
Nie ma większego sensu podawać czworonogowi witamin czy suplementów „na zapas”, jeśli pies nadal jest zdrowy, ale martwimy się, że go zarazimy. Tym bardziej nie możemy podawać psu jakichkolwiek „ludzkich” leków na własną rękę. Jeśli obawiamy się o słabą odporność naszego pupila, warto przyjrzeć się jego zdrowiu i diecie na co dzień, która bardzo mocno wpływa na układ odpornościowy i kondycję zwierzęcia.
Oczywiście bardzo ważna jest baczna obserwacja. Skoro już wiemy, że my lub ktoś z naszego najbliższego otoczenia jest chory na schorzenie, które może dotknąć także czworonoga, powinniśmy go pilnie obserwować – jego zachowanie, wygląd oczu, sierści, itd.
Jeżeli nastąpią jakiekolwiek odstępstwa od dotychczasowej normy (tu liczy się znajomość psa przez jego opiekuna, bo to, co u jednego czworonoga jest ową normą, u innego może być znacznym od niej odchyleniem), warto udać się na kontrolę do lekarza weterynarii i postępować następnie zgodnie z jego wskazówkami.
Pamiętajmy o tym, że nie tylko człowiek może zarazić się od psa, bo w przypadku wielu dolegliwości działa to również w drugą stronę. Nie lekceważmy żadnych nietypowych i niepokojących nas objawów. Dzięki temu będziemy w stanie zadziałać szybko i skutecznie, we właściwym momencie ujarzmiając chorobę!
