Fila brasileiro

Maść mastifa brazylijskiego może być pręgowana (na jednolitym tle), płowa lub czarna, może być obecna czarna maska, choć nie jest konieczna. Akceptowane są białe znaczenia na końcówce ogona, na łapach i piersi.

Sierść tego psa jest bardzo krótka, gładka w dotyku, gęsta i mocno przylegająca do ciała. 

Oczy tego mastifa mogą mieć kolor od ciemnobrązowego do żółtego. 

Fila brasileiro to pies duży, ale jednocześnie szybki i zwinny. Ma mocny kościec oraz zwartą, harmonijną i proporcjonalną sylwetkę. Głowa jest duża, ciężka, masywna, ale proporcjonalna do tułowia. Guz potyliczny bardzo wyraźny, zwłaszcza u szczeniąt. Stop bardzo niski i nachylony, niewidoczny z przodu. Oczy są średnie lub duże, przybierają kształt migdałów i mogą być dość głęboko osadzone. Uszy szerokie i grube, wiszące, w kształcie litery V. Ogon bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający stawu skokowego.

Choć fila brasileiro wygląda dość groźnie, to tak naprawdę wielki pieszczoch. Uwielbia spędzać czas z opiekunem, jest bardzo czuły i cierpliwy w stosunku do dzieci. Oczywiście w taki sposób traktuje wyłącznie najbliższych. W stosunku do obcych zachowuje dystans. 

Fila brasileiro to pies, który lubi się bawić, ale nie należy narażać go na zbyt duży wysiłek fizyczny. Jest to niewskazane dla jego stawów. Poza tym jest to stróż a nie typ sportowca, więc nie powinniśmy nadmiernie zachęcać czworonoga do aktywności. 

Siła spokoju - tak można podsumować tego wyjątkowego molosa. Potrafi on zachowywać się w opanowany sposób i dostosować do trybu życia właścicieli. Jeśli jednak wyczuje niebezpieczeństwo, staje się naprawdę groźny dla potencjalnego intruza. Ale nie od razu reaguje agresją - dopiero wówczas, gdy jest to konieczne. 

Pies ten jest inteligentny. Potrafi był niezwykle posłuszny. Choć w jego szkoleniu wymagana jest stanowczość i konsekwencja, dobrze dobrane metody sprawią, że pies ten szybko będzie przyswajał nową wiedzę.

Fila brasileiro to przede wszystkim pies stróżujący, choć wykorzystuje się go do polowania na dużą zwierzynę i pilnowania stad. Nie ma on szczególnego instynktu łowieckiego. 

Ten doskonały stróż z natury jest bardzo odważny, zacięty i nieufny w stosunku do nieznanych sobie osób, zwłaszcza tych, które wkraczają na jego terytorium. Jest jednak bardzo zrównoważonym czworonogiem i nie zaatakuje bez powodu. Oczywiście tak "mówi" wzorzec rasy, jak zaś będzie w rzeczywistości - to uzależnione jest od wychowania. 

Psy stróżujące przeważnie są z natury bardzo niezależne. Tymczasem fila potrzebuje towarzystwa ludzi. Lubi być blisko swoich opiekunów. 

Gdy właścicieli nie ma w domu, mastif brazylijski z oddaniem pełni rolę stróża. Nie należy go jednak izolować, ani zostawiać samego na zbyt długi czas, bo jest to pies, który ceni sobie towarzystwo człowieka i dobrze się w nim czuje. 

Szczeniak potrzebuje stanowczego, ale i łagodnego szkolenia. Agresywności psa nie wolno pobudzać brutalnymi metodami i przymusem. Fila lubi współpracować z człowiekiem, dzięki czemu podstawy dobrego zachowania można wdrożyć w dość łatwy i przyjemny sposób.

Pies ten nie szczeka zbyt dużo. Jak wiele ras stróżujących używa szczekania głównie po to, by odstraszyć intruzów.

Fila brasileiro nigdy nie opuszcza stanowiska obserwacyjnego i nie oddala się dobrowolnie od swojej rodziny - oczywiście pod warunkiem, że dobrze się w niej czuje i wszystkie potrzeby psa są zaspokojone.

Pies ten nie jest wielkim niszczycielem, ale może zachowywać się nieodpowiednio, gdy będzie znudzony i sfrustrowany.

Fila to pies dość łakomy i nigdy nie odmówi posiłku lub smakołyka w nagrodę za dobre zachowanie.

To niezwykle odważny pies, który będzie bronić swojego opiekuna przed ewentualnym zagrożeniem. Wobec obcych potrafi zachowywać się agresywnie, jeśli sytuacja tego wymaga.

Mastif brazylijski wymaga doświadczonego właściciela, który doskonale zna historię, predyspozycje i potrzeby rasy. Zdecydowanie nie jest to pies dla początkujących psiarzy. 

Ze względu na duże rozmiary psa i jego silny instynkt stróżowania najlepszym miejscem do życia będzie ogród. Życie w małym mieszkaniu może być dla niego trudne.

Jak wszystkie wolno rosnące molosy fila brasileiro wymaga nadzoru, zwłaszcza w okresie wzrostu. Młodego psa nie można narażać na zbyt duży wysiłek fizyczny (najlepiej jeśli podejmuje go dobrowolnie, bez przymusu). W dorosłym wieku ma natomiast większą potrzebę ruchu.

Ze względu na duże rozmiary i budzący strach wygląd psa podróżowanie z nim nie jest łatwe, zwłaszcza publicznymi środkami transportu. 

Pies ten nie ma silnego instynktu myśliwskiego, dlatego bez problemu może mieszkać pod jednym dachem ze zwierzętami innych gatunków, zwłaszcza jeśli przyzwyczaimy go do nich od małego.

Szczeniak wymaga odpowiedniej socjalizacji, by mógł opanować podstawy psiej komunikacji. Jeśli to zrobi, kontakty z innymi czworonogami powinny przebiegać bez kłopotów. 

To doskonały pies dla całej rodziny. Uwielbia dzieci, broni ich, podobnie jak pozostałych członków rodziny. Dodatkowo w stosunku do najmłodszych jest bardzo cierpliwy i ze spokojem potrafi wiele znieść. Nie oznacza to jednak, że maluchy mogą pozostać z psem bez nadzoru osoby dorosłej! 

Ze względu na swoją dużą siłę pies ten nie jest odpowiednim wyborem dla osób starszych. 

Fila brasileiro traci niewiele sierści.

Fila brasileiro żyje około 10 lat.

Mimo że fila brasileiro nie należy ras do długowiecznych, są to bardzo odporne i wytrzymałe psy.

Rasa ta przyzwyczajona jest do upałów, nie są one dla niej problemem. Niemniej warto w tym czasie nie eksploatować psa i zapewnić mu dostęp do cienia oraz chłodnej wody.

Pies ten nie boi się zimna ani wilgoci.

Mastif brazylijski jest łakomczuchem. Nie należy go przekarmiać, bo szybko może przybrać zbędne kilogramy, co będzie szkodliwe dla jego zdrowia. 

• dysplazja stawu biodrowego,
• problemy ze wzrostem,
• wrażliwe stawy,
• zwyrodnienie kręgosłupa.

Pochodzenie rasy jest bardzo stare i dość kontrowersyjne. Niektórzy specjaliści uważają, że jest to krzyżówka m.in. mastiffa, buldoga i bloodhounda. Inni sądzą, że fila pochodzi od psów, które przybyły do Brazylii wraz z Holendrami w 1630 roku. Psy te wykorzystywano m.in. do łapania zbiegłych niewolników z plantacji. Jeszcze inni uważają, że jest to krzyżówka chartów hiszpańskich i molosów. Fila może mieć w sobie ponadto krew mastifa neapolitańskiego. Rasę uznano w 1946 roku, natomiast jej hodowla rozpoczęła się kilkadziesiąt lat wcześniej. Nazwa psa pochodzi od portugalskiego słowa „filar”, które oznacza „schwytać”, „złapać”.