Mastif neapolitański

Ten olbrzymi mastif  jest niezwykle czuły wobec swoich bliskich – czasem może być wręcz natarczywy. Bez wątpienia wskoczy na kanapę i będzie domagał się uwagi opiekuna.

Mastif neapolitański nie jest zbyt wytrzymały, ale lubi krótkie zabawy, zwłaszcza z dziećmi.

Ten spokojny pies może drzemać całymi godzinami, bacząc jednocześnie na otoczenie. Jeśli poczuje zbliżające się niebezpieczeństwo, potrafi zareagować błyskawicznie.

Inteligencja mastifa neapolitańskiego przejawia się w jego zdolności do analizowania sytuacji. W krótkim czasie potrafi on ocenić, czy jest bezpiecznie, czy nie, i odpowiednio zareagować. Nigdy jednak nie okazuje agresji bez potrzeby, a przed działaniem zawsze się zastanawia.

Pies ten może polować na drobne zwierzęta w ogrodzie, ale nie jest wielkim drapieżnikiem. Potrafi puścić się w pościg za intruzem na swoim terenie, lecz nie tyle po to, by go złapać, co po prostu przegonić – jest to w końcu stróż a nie myśliwy.

Ten oddany rodzinie pies jest nieufny wobec obcych. Jeśli nie poczuje się zagrożony, nie zachowa się agresywnie. Natomiast sprowokowany, potrafi ugryźć.

Mastif włoski, jak czasem bywa nazywany, charakteryzuje się pewną niezależnością, sam ocenia i podejmuje decyzje podczas „pracy” polegającej na stróżowaniu, ale do prawidłowego rozwoju potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi.

Mimo swego wyglądu pies ten jest wyjątkowo wrażliwy i do dobrego samopoczucia potrzebuje bliskości opiekuna. Nie toleruje wkluczenia z grupy społecznej. Nie wolno więc na stałe trzymać go na zewnątrz. 

Jeśli zbyt długo przebywa sam, pojawiają się problemy z zachowaniem: lęk separacyjny, skłonność do niszczenia, agresja, itd.

Mastif neapolitański bywa uparty i nie jest dobrym wyborem dla niedoświadczonych osób, które mogą nie poradzić sobie z jego prawidłowym wychowaniem. 

Ten kapryśny nieraz pies od najmłodszego wieku potrzebuje wyraźnie zaznaczonych granic. Ze względu na rozmiary, jakie szczenię osiągnie w dorosłym wieku, powinniśmy zacząć je szkolić, gdy tylko trafi do naszego domu. 

Najważniejsze kwestie, które należy wypracować w pozytywny i konsekwentny sposób to chodzenie na luźnej smyczy i chodzenie przy nodze (np. na komendę „równaj”), by pies nie ciągnął. Nie zdaje on sobie sprawy ze swojej masy i siły, może więc zrobić krzywdę, gdy szarpnie smyczą, jeśli np. zobaczy innego psa i zechce się z nim przywitać. Równie istotna jest prawidłowa socjalizacja, by usposobienie psa i instynkt stróżujący nie miały negatywnego wpływu na codzienne życie jego właściciela. 

Szkolenie tego wrażliwego olbrzyma musi być oparte o wzmocnienie pozytywne. Brutalność zniszczy relację na linii przewodnik-pies, która musi opierać się na wzajemnym szacunku i zaufaniu.

Mastif neapolitański ma silny głos, ale nie używa go zbyt często. Jego wielkość w zupełności wystarczy, by odstraszyć intruza.