Niedobór tauryny w diecie kota może prowadzić do osłabienia, kłopotów ze zdrowiem, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci zwierzęcia. Dla kotów najlepszym jej źródłem są małe gryzonie, ptaki oraz ryby. W takiej postaci taurynę dostarczają sobie przede wszystkim koty polujące. Gdy zwierzę jest udomowione i nie poluje, może otrzymywać ją w gotowych karmach lub posiłkach przygotowywanych przez właścicieli. Cenny aminokwas warto też suplementować - zawsze jednak po konsultacji z lekarzem weterynarii.
Znaczenie tauryny dla kota i skutki jej niedoboru
Tauryna, inaczej kwas 2-aminoetanosulfonowy, to organiczny związek chemiczny należący do grupy aminokwasów biogennych. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego określenia byka (bos taurus), z którego żółci została wyizolowana w XIX wieku.
Gromadzi się w narządach wewnętrznych kotów, przede wszystkim: w wątrobie, mózgu, sercu, mięśniach szkieletowych oraz w siatkówce oka. Musi być dostarczana z pożywieniem, ponieważ organizmy tych zwierząt nie są w stanie ich samodzielnie syntetyzować. Dlatego tak ważne jest, aby karma dla kota, na którą się decydujemy była wysokiej jakości (z wysoką zawartością mięsa a nie produktów pochodzenia zwierzęcego), aby dostarczała zwierzęciu wszystkich potrzebnych mu składników odżywczych, w tym tauryny.
Dzięki taurynie kot może się prawidłowo rozwijać, ponieważ aminokwas ma dobroczynny wpływ na jego układ nerwowy, w tym mózg. Ponadto wzmacnia siłę skurczu mięśnia sercowego i wspomaga należyty rozwój kociąt będących w łonie kotki. Jej niedobór może powodować liczne konsekwencje zdrowotne np.:
- centralną degenerację siatkówki,
- zmniejszenie zdolności rozrodczych kotek,
- degenerację mięśnia sercowego,
- nieprawidłowy rozwój szkieletu,
- ślepotę,
- obniżoną przeżywalność kociąt,
- obniżoną masę miotów i słabsze tempo wzrostu urodzonych kociąt,
- kardiomiopatię rozstrzeniową.
Jeśli kot ma specjalnie zbilansowaną dietę, niedobór tego aminokwasu występuje bardzo rzadko.
Jakie produkty są bogate w taurynę?
Przed narodzinami kocięta otrzymują taurynę z krążenia łożyskowego, a tuż po urodzeniu wraz z mlekiem matki. W miarę dorastania i po odstawieniu kocięcia od mleka poziom tauryny w jego organizmie to minimalna ilość tego aminokwasu, dlatego warto go dodatkowo suplementować.
Głównym źródłem tauryny dla kotów jest białko zwierzęce (mięso), podroby oraz zbilansowane gotowe karmy. Najwyższa jej zawartość jest w mięsie surowym – podczas obróbki termicznej traci nawet do 75% zawartości tauryny. Ile tauryny jest w poszczególnych produktach?
- wołowina surowa – 44 mg w 100 g,
- filet z łososia – 130 mg na 100 g,
- ostrygi – 396 mg w 100 g,
- mięso indyka – 200 mg na 100 g,
- wątróbka drobiowa – 110 mg w 100 g,
- wątroba wołowa – 69 mg na 100 g.
Dzienne zapotrzebowanie kota na taurynę jest uzależnione od jego wagi i wynosi od 200 do 500 miligramów. Aminokwas występuje również w algach i produktach pochodzenia morskiego.
W jaki sposób dostarczać kotu taurynę?
Taurynę można dostarczać kotu wraz z pożywieniem np. w postaci gotowej karmy. Większość producentów wie, jakich składników odżywczych potrzebują koci domownicy, więc dba o to, aby tauryna pojawiała się w składzie karm. Niestety nie zawsze jest ona wymieniona na opakowaniu (choć gotowe danie zawiera zwykle ten aminokwas).
Samodzielnie przygotowywanie posiłków powinno uwzględniać dzienne zapotrzebowanie kota na taurynę. Jeśli opiekun ma wątpliwości, czy podaje zwierzęciu odpowiednią dawkę aminokwasu, może się wspomóc suplementami diety. Są one potrzebne, zwłaszcza jeśli kot jest chory lub osłabiony. Do tej pory nie stwierdzono żadnych skutków ubocznych przy dodatkowej suplementacji tego aminokwasu.
Gdzie kupić taurynę dla kota?
Taurynę dla kota można kupić w przychodniach weterynaryjnych i sklepach zoologicznych. Jest sprzedawana w postaci kapsułek, past lub kocich przysmaków. Nie powinno się kupować jej w aptece i dawkować samodzielnie bez określenia właściwej ilości. Nieodpowiednia dawka aminokwasu, zwłaszcza niedostosowana do wagi zwierzęcia, może wyrządzić mu krzywdę, a nie pomóc. Suplementowanie i dawkowanie tauryny powinno być ustalone przez dietetyka lub lekarza weterynarii.
