Zaschnięta wydzielina zbierająca się niekiedy w kącikach oczu kota najczęściej nie jest powodem do niepokoju – to naturalny sposób organizmu na oczyszczanie powierzchni rogówki z ciał obcych i zanieczyszczeń.
Wydzielina wraz z tymi zanieczyszczeniami wypływa z oka i następnie pojawia się w kącikach oczu, najczęściej po śnie – podobnie jak u ludzi.
Zbierającą się wydzielinę warto co jakiś czas delikatnie usuwać – zwłaszcza u kotów ras brachycefalicznych, takich jak koty perskie, egzotyczne czy brytyjskie. Zupełnie czym innym niż ta fizjologiczna wydzielina jest jednak ropa wypływająca z kociego oka.
Ropiejące oczy u kota- jak odróżnić ropę od niegroźnych „śpiochów”?
Chociaż na zaschniętą fizjologiczną wydzielinę w kącikach oczu mówi się czasem potocznie „ropa”, faktyczna ropa nie ma nic wspólnego ze zwykłym oczyszczaniem rogówki – jest oznaką problemów miejscowych lub ogólnoustrojowych u kota.
Wydzielina ropna składa się z wysięku, martwych elementów komórkowych oraz leukocytów – komórek układu odpornościowego. Wypływającą z oka ropę odróżnisz od wydzieliny fizjologicznej m.in. po konsystencji – ropa jest gęsta, często mętna.
Przybiera różne kolory (np. żółtawy, zielonkawy) i może mieć różny zapach w zależności od konkretnego problemu zdrowotnego.
Najczęstsze przyczyny ropiejących oczu u kota
Koci katar
Koci katar, czyli tak naprawdę grupa chorób wirusowych atakujących górne drogi oddechowe, to najczęstsza przyczyna ropiejących oczu u kota. Wyciek surowiczy z nosa i oczu to objawy przede wszystkim herpeswirozy kotów, czyli rodzaju kociego kataru wywołanego wirusem FHV-1.
W miarę postępu choroby może u zwierzęcia dojść do zapalenia rogówki wraz z owrzodzeniem gałki ocznej, co często prowadzi do ślepoty. Wtórne do herpeswirozy jest też bakteryjne zapalenie spojówek.
Uraz mechaniczny
Ropa w oku może się jednak pojawić również na skutek urazu mechanicznego oka – np. po walce z innym zwierzęciem, w rezultacie wbicia się w rogówkę ciała obcego, podrażnienia czy nawet zranienia rogówki fragmentem rośliny bądź jakimś ostrym obiektem.
Kot może sam uszkodzić oko, do którego dostało się ciało obce powodujące świąd, intensywnie drapiąc się w okolicy oka. Jeśli na skutek urazu rozwinął się stan zapalny, zaobserwować można wyciek ropy w kolorze żółtozielonym. W przypadku każdego urazu rogówki niezbędne jest badanie okulistyczne u lekarza weterynarii.
Chlamydioza
Choroba wywołana bakteriami Chlamydia felis, które powodują zapalenie spojówek objawiające się wyciekiem najpierw surowiczym, a następnie mętnożółtym. Oczy chorego kota są ponadto zaczerwienione i obrzęknięte.
Leczenie chlamydiozy obejmuje zarówno antybiotykoterapię, jak i leczenie miejscowe (krople do oczu). Kilkukrotne przemywanie oczu w ciągu dnia jest również ważnym elementem leczenia.
Chlamydioza jest bardzo zaraźliwa, dlatego prewencyjnie leczeniu powinny zostać poddane także inne koty mieszkające w tym samym domu. Warto dodać, że istnieje szczepionka przeciw chlamydiozie.
Zatkanie kanalików nosowo-łzowych
Mieszczące się w obrębie powiek kanaliki mają za zadanie odprowadzać nadmiar łez do nosa. Niedrożność tych kanalików może prowadzić do pojawienia się wypływu z worka spojówkowego. Początkowo jest on przezroczysty, później, gdy gromadzą się w nim bakterie, robi się żółty lub nawet brązowy.
W tym przypadku również szczególnie narażone na ten problem są koty ras brachycefalicznych, ale może on pojawić się także u zwierząt, które przebyły koci katar, są nosicielami herpeswirusa czy w przebiegu innych chorób, np. infekcji górnych dróg oddechowych. Bywa oznaką problemów stomatologicznych.
Ciągły wypływ z oka na skutek zatkanych kanalików może doprowadzić do bolesnego stanu zapalnego skóry wokół oczu. Dlatego schorzenie to wymaga interwencji lekarza.
Po zdiagnozowaniu problemu (najlepiej na podstawie zdjęcia RTG, które pokaże miejsce utworzenia się zatoru) lekarz może podjąć decyzję o przepłukaniu kanalików lub interwencji chirurgicznej. Niestety u części zwierząt problem nawraca nawet po udrożnieniu operacyjnym.

Entropium
Entropium, czyli wwinięcie się powieki w kierunku worka spojówkowego, występuje szczególnie często u kotów ras brachycefalicznych.
W wyniku tej wady włosy oraz wibrysy na powiekach drażnią gałkę oczną. Z podrażnionego oka wypływa wydzielina surowicza, ponadto oko jest zaczerwienione. Kot często odczuwa świąd i mruży oczy.
Metoda leczenia zależy od tego, jak silnie powieka zawija się w kierunku worka spojówkowego. Czasem wystarczy regularne wpuszczanie kropli nawilżających do oczu, jednak najczęściej niezbędna jest interwencja chirurgiczna.
Inne choroby powodujące ropiejące oczy u kota
Wypływ ropny z oczu nie musi zawsze świadczyć o problemie mającym źródło w samym oku czy nawet w obrębie jamy ustnej i dróg oddechowych. Ropiejące oczy u kota mogą być jednym z objawów problemów ogólnoustrojowych, takich jak np.:
- inwazja pasożytów wewnętrznych,
- reakcja alergiczna wywołująca m.in. alergiczne zapalenie spojówek,
- mykoplazmoza,
- toksoplazmoza,
- białaczka kocia (FeLV),
- wirus niedoboru odporności kotów (FIV),
- zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP).
Co robić w przypadku ropiejących oczu u kota?
Przede wszystkim należy skonsultować się z lekarzem weterynarii!
- Nie podejmujmy żadnych działań na własną rękę, poza przemywaniem kotu oczu przegotowaną wodą lub roztworem soli fizjologicznej czy wpuszczeniem sztucznych łez z kwasem hialuronowym.
- Warto podkreślić, że nie należy stosować ziołowych preparatów do przemywania oczu dla ludzi, naparu z rumianku czy przeznaczonych dla ludzi kropli leczniczych – nie znając przyczyny problemu, możemy tylko pogorszyć stan kota.
- Leczenie zależy od diagnozy i może obejmować i leki ogólnoustrojowe, i miejscowe. Lekarz najprawdopodobniej zaleci podawanie konkretnych kropli do oczu o działaniu np. przeciwbakteryjnym czy przeciwzapalnym. Często wdraża się też terapię przeciwbólową.
- ardzo istotne w procesie leczenia jest nawilżanie gałki ocznej (wspomnianymi sztucznymi łzami) i higiena oczu oraz ich okolic. Czasami konieczne okazuje się też założenie kotu kołnierza, aby nie drapał i nie pocierał łapką chorego oka.
Nie bagatelizuj problemów z kocimi oczami – nawet jeśli nie obserwujesz innych objawów poza wypływem wydzieliny o zmienionym kolorze, konsystencji, czy zwiększonej intensywności – skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Schorzenie miejscowe, takie jak zator w kanaliku łzowym, także może mieć bardzo nieprzyjemne konsekwencje dla zwierzęcia.