Krew w moczu kota – na jakie choroby może wskazywać?

Układ moczowy kota anatomicznie i fizjologicznie jest podobny do układu moczowego człowieka, ale jeśli chodzi o jego schorzenia, różnice są diametralne. Podczas gdy u człowieka do najczęstszych przyczyn dolegliwości dróg moczowych należą zakażenia bakteryjne (obok kamieni/piasku), u kotów głównym winowajcą są przyczyny behawioralne.

Innymi słowy, szeroko pojęty stres może przyczyniać się do zaburzeń funkcjonowania układu wydalniczego u kota. Ale nie jest to oczywiście jedyna możliwa przyczyna problemów takich jak krew w moczu kota.

Krew w moczu kota – możliwe przyczyny

Krwiomoczem nazywamy obecność erytrocytów w moczu zwierzęcia. Może być symptomem choroby nerek lub dróg moczowych bądź układu rozrodczego. Krew w moczu kota może być też oznaką niektórych schorzeń ogólnoustrojowych.

U kotów krwiomocz dość łatwo jest zauważyć – sygnałem, że należy udać się ze zwierzęciem do lekarza, są czerwone smużki na żwirku po oddaniu moczu. Krwiomoczowi towarzyszą zwykle także inne niepokojące objawy, np. kropelkowe oddawanie moczu, ból i dyskomfort przy oddawaniu moczu (kot oddaje mocz w pozycji bólowej, wokalizuje, przejawia niechęć do kuwety itd.).

Do schorzeń, przy których występuje krwiomocz u kotów, należą:

• choroby dolnych dróg moczowych – pęcherza moczowego, moczowodów lub cewki moczowej, czyli przede wszystkim FLUTD (idiopatyczne zapalenie pęcherza u kotów), kamica lub piasek w pęcherzu, przeziębienie pęcherza, zakażenie grzybicze lub bakteryjne dróg moczowych, nowotwory dróg moczowych;
• urazy pęcherza, dróg moczowych;
• choroby nerek – zapalenia nerek, wielotorbielowatość nerek, nowotwory, zmiany spowodowane obecnością toksyn;
• choroby układu rozrodczego – u kocurów przerost prostaty, zakażenia, nowotwór prącia, u kotek ropomacicze, nowotwory, niecałkowita inwolucja po porodzie;
• choroby ogólnoustrojowe – krwiomocz przy chorobach takich jak zaburzenia krzepnięcia krwi, zaburzenia hormonalne, cukrzyca, niektóre choroby zakaźne, zatrucia, udar cieplny.

 
Krwiomocz może pojawić się przejściowo także po niektórych zabiegach chirurgicznych, np. po kastracji czy zabiegach wykonywanych w obrębie dróg moczowych.

Diabeł tkwi w psychice – krew w moczu kota objawem idiopatycznego zapalenia pęcherza

FLUTD, czyli idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego (inaczej syndrom urologiczny kotów), należy do najczęstszych przyczyn krwiomoczu u kota. Nie jest to zwykła choroba zapalna, lecz syndrom o nie do końca znanym podłożu, na który składa się wiele czynników, w tym stres. Schorzenie obejmuje zarówno pęcherz, jak i cewkę moczową, może mieć charakter nawracający.

Oprócz krwiomoczu do objawów FLUTD należą:

• częstomocz i oddawanie niewielkich ilości moczu,
• wokalizacja przy oddawaniu moczu,
• intensywniejsze niż zwykle wylizywanie okolic narządów płciowych i ujścia cewki,
• możliwe oddawanie moczu poza kuwetą,
• złe samopoczucie zwierzęcia.

 FLUTD to choroba, którą potrafimy zdiagnozować, ale nie umiemy wyjaśnić mechanizmu jej rozwoju. Obecnie badacze szukają przyczyn zarówno w infekcjach dróg moczowych, jak i np. w niedoborze glikozaminoglikanów, które pełnią funkcję ochronną dla śluzówki pęcherza. Kocury odczuwają dolegliwości związane z chorobą silniej niż kotki – ze względu na anatomię cewki, mają też większe predyspozycje do tej choroby. 
 
Na FLUTD częściej zapadają koty młode i w średnim wieku niż starsze, koty otyłe i w związku z tym mało aktywne, koty narażone na ciągły stres, koty cierpiące na zaburzenia behawioralne, w tym nadmiernie przywiązane do opiekuna, lękliwe, nerwowe, a także koty przyjmujące niedostateczną ilość wody – zwłaszcza żywione suchą karmą i pijące mało.
 
FLUTD diagnozuje się po wywiadzie lekarskim oraz badaniach: moczu (z posiewem), badaniu krwi, USG pęcherza.

Konieczne jest:

• udrożnienie cewki (jej zatkanie jest sytuacją zagrażającą życiu!),
• zastosowanie farmakoterapii,
• wdrożenie terapii behawioralnej skupiającej się na podnoszeniu nastroju pupila (czasem wskazane są leki uspokajające) i poradzeniu sobie z elementami stresogennymi (chodzi tu m.in. o modyfikacje środowiska, jak wstawienie większej liczby kuwet, kotyfikacja, zapewnienie większej liczby kryjówek itd.).

Koty otyłe wymagają diety (najlepiej pod kierunkiem specjalisty) i zwiększenia aktywności. Zawsze zaleca się zwiększenie podaży wody, m.in. poprzez zmiany dietetyczne (karma mokra) oraz zachęcanie kota do picia. Dodatkowo u niektórych kotów pomocne w łagodzeniu objawów są feromony.

Masz pytanie? Chcesz się podzielić doświaczeniem? Utwórz post