Landseer

Szata jest koloru czarno-białego.

Sierść jest długa. 

Szata jest gładka, gęsta i miękka w dotyku, z obfitym podszerstkiem.

Oczy mają kolor brązowy lub ciemnobrązowy. 

Landseer to duży i mocny pies o harmonijnej budowie. Bardzo przypomina nowofundlanda, z którym często bywa mylony. Ma jednak dłuższe niż on kończyny, lżejszą głowę i mniej obfity podszerstek. Głowa psa jest szeroka. Oczy umiarkowanie głęboko osadzone, w kształcie migdała. Uszy są średniej wielkości, przylegają do głowy, skierowane są w stronę oczu i mają trójkątny kształt. Kończyny są mocne, długie, idealnie proste. Ogon mocny, sięga trochę poniżej stawu skokowego, porośnięty gęstą sierścią. Nie może być uniesiony lub zakręcony nad grzbietem.

To świetny towarzysz rodziny, potrafi okazywać uczucia, o ile jego bliscy traktują go z szacunkiem. 

Landseer jest mniej skory do zabawy niż nowofundland. 

Pies tej rasy to siła spokoju, znany jest ze swojego zrównoważonego usposobienia. 

Dzięki swoim licznym zdolnościom do pracy w wodzie landseer często wykorzystywany jest jako pies ratowniczy. 

Pies potrafi aportować zwierzynę z wody, ale na tym kończą się jego myśliwskie umiejętności. Ma bardzo słabo rozwinięty instynkt łowiecki. 

Landseer ma naturę obrońcy. W związku z tym okazuje nieufność nieznanym sobie osobom, bo mogą stanowić one potencjalne niebezpieczeństwo.

Psy tej rasy lubią towarzystwo ludzi, ale potrafią się bez niego obejść. 

Landseer nie boi się samotności, całe godziny może spędzać, leżąc spokojnie i obserwując otoczenie. 

Mimo że pies ten jest przyjazny i czuły, ma silny charakter, przez co szkolenie bywa czasem trudne, zwłaszcza jeśli zastosujemy brutalne i nieodpowiednie metody. 

Landseer szczeka, by dodatkowo odstraszyć intruza. 

Najlepiej czuje się, leżąc spokojnie i pilnując otoczenia, nie jest miłośnikiem przygód. 

Landseer jest spokojny i co do zasady nie niszczy przedmiotów. 

Psu trudno czasem skupić się podczas szkolenia, przysmaki są w tym wypadku świetnym źródłem motywacji. 

Instynkt obronny w połączeniu z dużymi gabarytami sprawiają, że landseer to doskonały stróż. 

To łagodny pies, wymagający jednak doświadczonego, stanowczego i konsekwentnego opiekuna. W związku z tym nie jest najlepszym wyborem na pierwszego w życiu czworonoga.

Tak duży zwierzak nie powinien żyć zamknięty w mieszkaniu w mieście. Potrzebuje domu z ogrodzonym terenem i możliwości regularnego pływania, do którego jest wprost stworzony. 

Landseer nie jest typem sportowca, ale odznacza się dużą wytrzymałością i wytrwałością, zwłaszcza podczas wykonywania zadania. 

Ze względu na duże rozmiary psa podróżowanie z nim jest skomplikowane, szczególnie publicznymi środkami transportu.

Jeśli pies dorasta wraz z kotem, potrafi żyć z nim w zgodzie. 

By pies mógł porozumieć się ze swoimi współbraćmi, powinniśmy zapewnić mu regularne i pozytywne spotkania od najmłodszego wieku. 

Landseer to dobry wybór dla rodziny, ponieważ lubi on towarzystwo dzieci. Należy jednak uważać na najmłodsze dzieci i ze względu na duże rozmiary psa nigdy nie zostawiać ich samych z czworonogiem. 

Przede wszystkim wielkość i siła landseera sprawiają, że nie jest on dobrym wyborem dla starszych osób. 

Utrata sierści jest znaczna, zwłaszcza w okresie linienia.

Przewidywana długość życia landseera to 8 lat.

To wytrzymały pies, który nie żyje jednak zbyt długo.

Landseer źle znosi upały, trzeba go przed nimi chronić. 

Podwójna i nieprzemakalna sierść psa zapewnia mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią. 

Jeśli dieta jest nieodpowiednia i niedostosowana do codziennego wysiłku, landseer może nadmiernie przybierać na wadze. 

• Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego
• Zwężenie zastawki aortalnej 
• Ektropion/entropion
• Skręt żołądka
• Cystynuria
• Trombopatia 
• Zapalenie uszu
• Choroba zwyrodnieniowa stawów
• Padaczka

Pochodzenie landseera jest prawdopodobnie takie samo jak nowofundlanda, jest on krzyżówką dużych skandynawskich psów na niedźwiedzie z innymi psami. Nazwa pochodzi od malarza, Edwina Landseera, który namalował słynny portret psa tej rasy. Istnieje również teoria, że landseer był nowofundlandem. Następnie rasa rozwijała się w Norwegii, a potem trafiła do Niemiec i Szwajcarii. W tych dwóch krajach jest ona zresztą prawidłowo hodowana, ponieważ w innych krajach landseer jest słabo znany i mylony z bardziej popularnym nowofundlandem. FCI oficjalnie uznała rasę w 1960 roku.