Szpic miniaturowy (pomeranian)

Często mówi się, że szpic miniaturowy jest tzw. psem jednego pana. Oznacza to, że szczególnie lubi spędzać czas z jedną wybraną przez siebie osobą, ale potrafi sporą dawką czułości obdarzyć wszystkich domowników.

Szpic miniaturowy, choć chętnie potowarzyszy opiekunowi na kanapie, jest tak naprawdę aktywnym maluchem, z którym można nawet ćwiczyć psie sporty! 

Pomeranian jest psem rodzinnym i bardzo towarzyskim, lubi być w centrum uwagi. Gdy zostanie jej pozbawiony, może mieć tendencje do hałasowania. Jeśli jednak od okresu szczenięcego będzie uczony podstaw posłuszeństwa, będzie potrafił zachowywać się stosunkowo spokojnie.

Szpic miniaturowy jest inteligentnym psem, co jednak nie jest równoznaczne z tym, że łatwo się go szkoli. Jeśli uzna, że zaproponowane mu aktywności nie są atrakcyjne, nie zechce brać w nich udziału. 

Czworonóg ten w żadnym wypadku nie jest dobrym łowcą. Nie ma rozwiniętego instynktu myśliwskiego.

Pomeranian nie powinien być lękliwy, natomiast zdecydowanie jest nieufny wobec obcych i zachowuje wobec nich dystans.

Szpic miniaturowy to – wbrew pozorom – pies o silnym charakterze. Cechuje się pewnym stopniem niezależności. Uwielbia jednak swojego człowieka i jest mu bardzo oddany, zatem na pewno nie zrezygnuje z jego obecności i uwagi.

Choć szpic miniaturowy należy do grupy szpiców i ras psów pierwotnych, od dawna traktowany jest jako pies rodzinny i przyzwyczajany do ciągłego kontaktu ze swoją rodziną. W związku z tym samotność mu nie służy.

Niemniej, jeżeli od początku będzie konsekwentnie i stopniowo przyzwyczajany do nieobecności swoich opiekunów, może dobrze znosić krótkie okresy samotności. 

Szpic miniaturowy przywiązuje się do swego pana, jest mu oddany i uwielbia być w centrum uwagi, jednak jego szkolenie wcale nie należy do najłatwiejszych. Aby przebiegało bez większych problemów, musi być dla psa ciekawe i atrakcyjne. W innym przypadku może on odmawiać współpracy.

Pomeranian jest hałaśliwym psem, co jest szczególnie kłopotliwe w sytuacji, gdy mieszka on w bloku i często zostaje sam – kłopot mają wówczas przede wszystkim… sąsiedzi!