Anatolian (kangal)

Kangal jest bardzo przywiązany do swojej rodziny. Pomimo tego, że jest psem niezależnym i dumnym, lubi pieszczoty i chętnie okazuje uczucia.

Serdeczny wobec dzieci i przyjazny dla wszystkich osób z najbliższego otoczenia owczarek anatolijski lubi spędzać czas ze swoją rodziną. Szczeniaki anatoliana chętnie psocą i uczestniczą w zabawach, jednak z biegiem czasu poważnieją i stają się bardziej powściągliwe.

Spokój i siła to dwa słowa najlepiej opisujące charakter tego mądrego górskiego molosa, który jest jednocześnie potężny i delikatny. To łagodny i godny zaufania towarzysz rodziny, który jest również cierpliwy wobec dzieci.

Jak wiele owczarków, anatolian jest wyjątkowo mądry i łagodny. Posiada szereg cech, które czynią z niego wspaniałego psa pracującego, jeśli jest wykorzystywany przy pilnowaniu i zaganianiu bydła. W wykonywaniu tych zadań – jak przystało na prawdziwego psa pasterskiego – potrafi wykazać się inicjatywą.

Owczarek anatolijski, zwany również karabaszem, ma dość słabo rozwinięty instynkt myśliwski, jest więc zdecydowanie lepszym stróżem niż łowcą.

Jako dawny pies pasterski, mający pod opieką całe stada, do innych zwierząt podchodzi przyjaźnie, oczywiście o ile nie stanowią zagrożenia dla niego lub dla jego najbliższych.

Anatolian zachowuje dystans wobec nieznajomych, ale gdy granice jego terytorium przekraczają osoby, które dobrze zna, zazwyczaj wita się z nimi przyjaźnie. Nie zawsze jednak, gdyż pod nieobecność właściciela nie wpuszcza nikogo i pozostaje nieufny wobec wszystkich.

Według oficjalnego wzorca psy tej tureckiej rasy są bardzo niezależne, dumne i pewne siebie, ale jednocześnie łagodne, mądre i zrównoważone.

Anatolijski pies pasterski jest blisko związany ze swoją rodziną i okazuje jej duże przywiązanie, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by zostawał sam w domu. Zamienia się wówczas w czujnego stróża, który na poważnie podchodzi do swojej roli.

Właściciel psa powinien zadbać o to, by jego nieobecności nie były jednak wydłużone, a przed i po każdej z nich powinien zapewnić swojemu pupilowi odpowiednie aktywności stymulujące fizycznie i umysłowo.

Anatolian, zwany również kangalem, jest uważany za psa mądrego i łagodnego, choć bywa bardzo niezależny. W jego naturze leży wykazywanie się inicjatywą w działaniu, przez co nie jest wzorem posłuszeństwa, choć jak na molosa jest wyjątkowo wrażliwy.

Aby jego szkolenie dało jak najlepsze owoce, należy je rozpocząć bardzo wcześnie, jeszcze w okresie szczenięcym. W przeciwnym razie owczarek może wykazywać zachowania niepożądane.

Opiekun owczarka anatolijskiego powinien wystrzegać się wszelkiej przemocy w jego wychowaniu, gdyż wpływa ona negatywnie na ich wzajemną relację. Poddany środkom przymusu pies może zacząć postrzegać swego pana jako osobę niegodną zaufania i w związku z tym odmówi z nim współpracy. Aby załagodzić jego upór oraz stworzyć solidną relację z psem, na której można budować, człowiek pracujący z owczarkiem anatolijskim musi dać się poznać jako stanowczy, konsekwentny i pewny siebie nauczyciel. Nie może być też pobłażliwy, a szkolenie psa powinien oprzeć o pozytywne wzmocnienie.

Warto zwrócić uwagę, że anatolian nigdy nie będzie ślepo posłuszny swojemu przewodnikowi, a jego polecenia wykona tylko wtedy, gdy uzna je za słuszne, należy więc formułować je w sposób odpowiedzialny.

Gdy anatolian chce odstraszyć intruza, w pierwszej kolejności głośno szczeka. Gdy wyczuje niebezpieczeństwo, nie zawaha się podnieść głosu. Nadmierne szczekanie można ograniczyć przez odpowiednie szkolenie.