Anatolian (kangal)
Inne nazwy: owczarek anatolijski, anatolijski pies pasterski, Kangal, Karabasz, Anatolian Shepherd Dog

Anatolian jest mądrym, dumnym, niezależnym i pewnym siebie psem. Od początku istnienia rasy pracuje jako pies pasterski, jest więc wspaniałym opiekunem, który z dużym zaangażowaniem broni swoich najbliższych i swojego terytorium. Nigdy nie okazuje agresji bez powodu, ale potrafi skutecznie i z uporem zniechęcać potencjalnych intruzów. Jednocześnie ten potężnej postury pies jest opanowanym, spokojnym i łagodnym towarzyszem rodziny.
Podstawowe informacje o owczarku anatolijskim
Pochodzenie i historia
Anatolian to bardzo stara rasa psów, która najprawdopodobniej wywodzi się od wielkich psów myśliwskich Mezopotamii. Rasa ta rozwijała się na przestrzeni wieków poprzez przystosowanie do specyficznych warunków życia. Największy wpływ na ewolucję owczarka anatolijskiego miał klimat (gorące lata i bardzo mroźne zimy), tryb życia ludzi, którym towarzyszył (koczowniczy, półosiadły lub osiadły) oraz rodzaj pracy, jaką musiał wykonywać. Pochodząca z Turcji rasa anatolian została zatwierdzona przez FCI w 1989 r.
Wygląd
Wielkość dorosłego osobnika
Suka : pomiędzy 71 i 79 cm
Pies : pomiędzy 74 i 81 cm
Waga
Suka : pomiędzy 45 i 60 kg
Pies : pomiędzy 55 i 70 kg
Maść
Dopuszczalne są wszelkie typy umaszczenia owczarka anatolijskiego.
Rodzaj szaty
Sierść jest krótka lub półdługa w zależności od odmiany.
Owczarek anatolijski charakteryzuje się podwójną okrywą włosową. Na jego sierść składają się gęsty włos okrywowy i gruby podszerstek. Długość i obfitość szaty zależą od warunków klimatycznych. Co do zasady jest ona dłuższa w zimie.
Kolor oczu
Kolor oczu jest zależny od umaszczenia i może przyjmować barwę od złocistej po brązową.
Opis
Owczarek anatolijski jest dobrze zbudowanym wielkim psem, o mocnych łapach i potężnej sylwetce. Jego głowa jest duża i silna. Oczy są dość małe w stosunku do wielkości czaszki, szeroko rozstawione i głęboko osadzone. Średniej wielkości uszy mają kształt zaokrąglonych na końcach trójkątów, wiszą przy policzkach lub są podniesione, gdy pies jest pobudzony. Długi ogon osadzony jest dość wysoko i sięga stawu skokowego. W spokoju noszony jest nisko, lekko zakręcony na końcu. Przy pobudzeniu ogon noszony jest wysoko i zakręcony nad grzbietem, zwłaszcza u samców.
Ciekawostki
Owczarki anatolijskie pomagają chronić gatunki zagrożone wyginięciem. W jaki sposób? Otóż występujące w Namibii gepardy stanowią duże zagrożenie dla rolników i hodowców trzody, gdyż w krótkim czasie potrafią znacznie przetrzebić ich stada, powodując tym samym ogromne straty.
Z tego powodu, choć gepardy należą do gatunków chronionych, hodowcy mieli prawo do zastawiania na nie pułapek, a nawet do ich zabijania, aby zapewnić swoim hodowlom przetrwanie. W latach 90. biolog amerykańska zasugerowała, że wprowadzenie do hodowli anatolianów poprawi bezpieczeństwo trzód, jako że psy powinny odstraszać gepardy. Okazało się to idealnym rozwiązaniem, gdyż zwierzęta z rodziny kotów bardzo boją się wielkich psów. Tym samym owczarki anatolijskie do dziś skutecznie chronią zarówno owce, jak i… gepardy!
Na posiadanie anatoliana w Polsce trzeba uzyskać specjalne pozwolenie, ponieważ znajduje się na liście ras psów uznanych za niebezpieczne.