Jakie są etapy życia kota?
Życie kota podzielić możemy na te same cztery główne etapy, co ludzkie - dzieciństwo, młodość, dorosłość oraz starość – ale ich wzajemny stosunek jest inny niż u ludzi.
Porównajmy chociażby cały okres dorastania, czyli dzieciństwo i młodość, u naszych czworonożnych przyjaciół i u nas. U ludzi stosunek długości tego etapu do długości dorosłego życia wynosi mniej więcej 1 : 4, podczas gdy u kotów to około 1 : 15-20. Oczywiście mówimy tu o zwierzakach otoczonych troskliwą opieką swoich właścicieli, nie o kotach wolno żyjących, które równie szybko umierają, co dorastają.
Kocie dzieciństwo mija niemal niepostrzeżenie, przechodząc w młodość i dorosłość. Już w wieku sześciu miesięcy nasi pupile bywają dojrzali płciowo (choć zwykle następuje to nieco później), z dzieci stając się kocimi nastolatkami. Co ciekawe, podobnie jak u ludzi, osiągnięcie dojrzałości płciowej przez kota nie oznacza zakończenia jego rozwoju fizycznego.
Szybkie tempo wzrostu i wczesne dojrzewanie jest uzasadnione biologicznie. Dzięki temu, w krótkim czasie kot jest dorosły i może wydać na świat własne potomstwo, co jest korzystne dla przetrwania i rozwoju gatunku.
A kocia starość? Też nie trwa długo w porównaniu z długością kociego życia.
U naszych pupili, jak u innych zwierząt, wyraźne objawy starości pojawiają się na krótko przed śmiercią. Dzięki temu mruczek dłużej zachowuje sprawność fizyczną, a to w naturze jest bardzo ważne.
Zniedołężniały kot staruszek nie jest bowiem w stanie polować i bronić się przed wrogami, więc szybko ginie. Dlatego u kotów wolno żyjących starość to chyba najkrótszy okres w ich życiu. Znacznie krótszy niż u futrzaków, które mają szczęście posiadać troskliwego człowieka.
Jak długo żyje kot? Średnia długość życia kota
Nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o to, jak długo żyją koty. Dlaczego?
Dlatego, że istnieją ogromne dysproporcje w długości życia między przedstawicielami tego gatunku; między kotami wolno żyjącymi, a typowo domowymi pieszczochami. Łatwo możemy domyślić się, iż ogromną rolę odgrywa tu – wspomniana już – troskliwa opieka właścicieli, nie tylko predyspozycje genetyczne.
Jak podają źródła rekordzistami w długości życia są: kot o imieniu Puss, który przeżył 36 lat oraz kotka Creme Puff, która swe życie zakończyła w wieku 38 lat i 3 dni! Co ciekawe, koty domowe żyją coraz dłużej, co można tłumaczyć większą wiedzą felinologiczną ich opiekunów oraz rozwojem medycyny weterynaryjnej.
Tak długim życiem nie mogą się cieszyć koty wolno żyjące. Niestety statystyki są nieubłagane: średnia długość życia tych zwierząt, jaką podają źródła, to około 4-8 lat, choć prawdę mówiąc większość urodzonych na wolności kociąt nie dożywa nawet roku! Do ich przedwczesnej śmierci przyczyniają się choroby, niedożywienie, rany odniesione przy różnych okazjach, wypadki drogowe, stres oraz... ludzie i inne zwierzęta.
Jak długo rośnie kot?
W ciągu pierwszych kilku dni kocięta mogą powiększyć swą masę urodzeniową wielokrotnie. Później jednak tempo ich wzrostu stopniowo maleje, aż w końcu ustaje. Przeciętny przedstawiciel tego gatunku rośnie do swoich pierwszych urodzin. Ukończenie pierwszego roku życia nie zawsze oznacza zakończenia rozwoju fizycznego, co dotyczy zwłaszcza kocurów, u których mogą wykształcać się jeszcze typowe dla samców trzeciorzędowe cechy płciowe, takie jak wyraźnie zarysowane policzki.
Przedstawiciele niektórych kocich ras rozwijają się nieco dłużej od innych. Wymienić tu możemy na przykład koty rosyjskie niebieskie, koty norweskie leśne i maine coony. Samce kotów rosyjskich niebieskich pełny rozwój fizyczny mogą osiągnąć dopiero po ukończeniu dwóch lat życia!
Długo, jak na tak małe zwierzęta. Dlatego niektórzy hodowcy sugerują dłużej prowadzić je na karmie dla kociąt, choć tę, wedle producentów, podaje się kotom do pierwszego roku życia.
Rozmiar kota w zależności od rasy
Najważniejszym czynnikiem, który decyduje o wielkości każdego kota są oczywiście geny. Dlatego możemy obserwować różnice w wielkości i budowie ciała między poszczególnymi rasami. Spośród tych najmniejszych wymienić możemy na przykład dwelfy, lambkiny czy koty singapurskie – niektórzy ich przedstawiciele nie ważą więcej niż 2 kg – z tych największych zaś na przykład ragdolle norweskie leśne czy maine coony – u których 8 czy 10 kg wagi nie jest czymś niezwykłym.
Wśród kotów jednak nie występują aż tak wielkie różnice w wielkości między poszczególnymi rasami, jak w przypadku psów, u których najmniejsi przedstawiciele gatunku swobodnie zmieściłyby się w pyskach tych największych. Co ciekawe, wagi czy wzrostu nie umieszcza się zwykle nawet w standardach opracowanych dla kotów rasowych – zupełnie inaczej niż w standardach psich ras.
Poza wspomnianymi genami, na wielkość naszych pupili wpływać mogą równie inne czynniki, jak choroby, które mogą zaburzać prawidłowy rozwój ich organizmów. Duże znaczenie ma także dieta – niedobór niektórych składników lub ich nadmiar zmienia tempo wzrostu.
Anatomia kota
