Choroba lokomocyjna u psa - jak pomóc pupilowi przetrwać podróż?

Choroba lokomocyjna u psa - jak przetrwać podróż?

Choroba lokomocyjna u psa, znana również jako kinetoza, to stan, który może znacząco obniżyć komfort wycieczki zarówno dla zwierzaka, jak i jego właściciela. 

Dotyczy ona wielu czworonogów, a jej objawy mogą być nieprzyjemne i stresujące dla psa. Warto zrozumieć, jakie są przyczyny i symptomy choroby lokomocyjnej, aby odpowiednio zareagować i zapewnić pupilowi spokojną i przyjemną podróż.

Jak rozpoznać chorobę lokomocyjną u psa

Zrozumienie tego jak objawia się choroba lokomocyjna- jak ją rozpoznać u swojego pupila i pomóc psu podczas jazdy, uchroni nas przed nieprzyjemnymi konsekwencjami.

Równowaga psa jest kontrolowana przez układ przedsionkowy znajdujący się w uchu wewnętrznym, który odczytuje informacje o ruchu i pozycji ciała. 

Podczas jazdy samochodem, szczególnie na nierównych drogach lub przy gwałtownych manewrach, mózg psa otrzymuje sprzeczne sygnały: oczy widzą stabilne otoczenie wewnątrz pojazdu, ale błędnik odczuwa ruch. Ta niezgodność może prowadzić do nudności, zawrotów głowy i tym podobnych.

Dodatkowym czynnikiem wpływającym na chorobę lokomocyjną jest stres. Pies, który nie jest przyzwyczajony do jazdy samochodem, może odczuwać lęk, który potęguje symptomy choroby. 

Zwierzęta, które miały wcześniej złe doświadczenia związane z podróżowaniem, mogą być bardziej podatne na schorzenie.

Objawy choroby lokomocyjnej u psów

Fizyczne objawy kinetozy obejmują:

• ślinienie się, 
• wymioty, 
• zawroty głowy 
• oraz zmiany w zachowaniu, takie jak niepokój, drżenie, osłabienie oraz apatia.

Behawioralne objawy są równie ważne i mogą obejmować:

• skowyczeć, 
• nadmiernie lizać się 
• lub szczekać. 

Pies może próbować chować się lub unikać kontaktu z właścicielem, co jest wynikiem stresu związanego z podróżą. 

Obserwacja tych objawów jest kluczowa dla diagnozy i leczenia kinetozy u psa.

Rozpoznanie tych objawów może pomóc właścicielowi w podjęciu odpowiednich kroków, aby złagodzić dyskomfort swojego zwierzaka.

Choroba lokomocyjna u psa- jak ją rozpoznać?

Właściciel, który zauważy u swojego zwierzaka objawy choroby lokomocyjnej, powinien skonsultować się z lekarzem weterynarii. Weterynarz zbada naszego psa, aby wykluczyć inne potencjalne przyczyny nudności i wymiotów, takie jak infekcje czy problemy żołądkowe. Diagnoza opiera się głównie na obserwacji objawów oraz historii epizodów wystąpienia schorzenia u psa.

Podczas wizyty, lekarz weterynarii może zadać pytania dotyczące okoliczności wystąpienia objawów, częstotliwości podróżowania oraz reakcji psa na jazdę samochodem. 

Może również przeprowadzić dodatkowe badania, aby wykluczyć inne przyczyny objawów, takie jak: 

• infekcje ucha, 
• problemy żołądkowo-jelitowe 
• czy zaburzenia neurologiczne.

Jeśli lekarz weterynarii potwierdzi diagnozę schorzenia, może zalecić odpowiednie leczenie lub metody zapobiegawcze, aby pomóc psu radzić sobie z chorobą lokomocyjną. 

W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie dodatkowych badań, takich jak badania krwi, aby upewnić się, że pies jest zdrowy i nie ma innych ukrytych problemów zdrowotnych.

Leczenie choroby lokomocyjnej u psa -jak złagodzić objawy?

Psu z chorobą lokomocyjną można pomóc poprzez farmakoterapię oraz pracę behawioralną.

Leki

Farmakoterapia może być bardzo skuteczna w zmniejszaniu symptomów choroby lokomocyjnej. 

Leki przeciwwymiotne, takie jak metoklopramid, mogą zapobiegać nudnościom i wymiotom, podczas gdy leki uspokajające, takie jak acepromazyna, mogą pomóc zredukować stres i niepokój. 

Stosowane są leki  przeciwwymiotne  takie jak maropitant , lub przeciwhistaminowe (na przykład dimenhydrynat), które powodują także uspokojenie i wywołują poczucie senności, ale także mają wiele skutków ubocznych takich jak: powodowanie suchości w jamie ustnej, brak oddawania moczu, 

Należy pamiętać, że nie są zalecane w przypadku chorób serca, padaczki nadciśnienia i jaskry. Leki powinny być aplikowane co najmniej pół godziny przed podróżą, a w przypadku maropitantu co najmniej godzinę przed podróżą. Oprócz tego należy podać psu lekki posiłek.

Praca behawioralna z psem

Metody niefarmakologiczne obejmują: 

• Stopniowe przyzwyczajanie psa do jazdy samochodem: Warto stopniowo przyzwyczaić psa do jazdy samochodem. Regularne wyjazdy,krótkie przejażdżki które stopniowo się wydłużają, mogą pomóc zwierzakowi oswoić się z ruchem i zmniejszyć ryzyko wystąpienia kinetozy. 
• Komfortowe warunki podróży: ważne jest zapewnienie czworonogowi odpowiednich warunków takich jak wentylacja i komfortowe miejsce do siedzenia lub leżenia.  Dobór odpowiedniego sprzętu do przewożenia psa samochodem, takiego jak pasy bezpieczeństwa i klatki transportowe, jest również kluczowy. Pasy bezpieczeństwa mogą pomóc w utrzymaniu stabilności psa podczas jazdy, zmniejszając ryzyko nagłych ruchów, które mogą wywołać nudności.
• Unikanie karmienia psa tuż przed podróżą może pomóc zmniejszyć ryzyko wymiotów.
• Techniki relaksacyjne, takie jak stosowanie feromonów lub odtwarzanie muzyki relaksacyjnej, mogą również pomóc w zmniejszeniu stresu. 
• Feromony mogą działać kojąco na psa, podczas gdy muzyka relaksacyjna może pomóc stworzyć spokojne otoczenie.

Jak pomóc psu podczas podróży samochodem?

• Przerwy. Przed wyruszeniem w drogę warto zaplanować trasę i uwzględnić częste przerwy, aby pies mógł odpocząć. Regularne przerwy na odpoczynek i spacery pozwolą psu na rozprostowanie nóg i zmniejszą ryzyko stresu.
• Podczas podróży należy sprawdzać stan psa i dostosować warunki jazdy do jego potrzeb, aby jazda była jak najbardziej przyjemna i spokojna.
• Unikanie karmienia psa na kilka godzin przed podróżą może pomóc zmniejszyć ryzyko wymiotów. Warto również zabrać ze sobą smakołyki, które można podać psu podczas przerw, aby nagrodzić go za dobre zachowanie i zredukować stres.
• Podczas jazdy należy monitorować stan psa i dostosować warunki podróży do jego potrzeb. Warto obserwować, czy pies nie wykazuje objawów choroby lokomocyjnej i reagować na nie odpowiednio. W przypadku wystąpienia objawów, takich jak ślinienie się czy wymioty, warto zrobić przerwę i dać psu chwilę na odpoczynek.

Przypadki szczególne- jak radzić sobie z chorobą lokomocyjną u szczeniaków i seniorów

Szczenięta i młode psy, ze względu na niewykształcony układ przedsionkowy, są bardziej narażone na chorobę lokomocyjną. Ważne jest, aby wprowadzać je stopniowo do przejażdżek samochodem, zaczynając od krótkichkrótkich przejażdżek i stopniowo wydłużając czas. 

Regularne pozytywne doświadczenia mogą pomóc zminimalizować ryzyko kinetozy w przyszłości.

Starsze psy mogą również być bardziej podatne na chorobę lokomocyjną z powodu zmian związanych z wiekiem, takich jak spadek zdolności adaptacyjnych układu przedsionkowego. W przypadku starszych psów warto zwrócić szczególną uwagę na ich komfort i monitorować ich stan zdrowia.

Niektóre rasy psów mogą być bardziej narażone na chorobę lokomocyjną ze względu na ich budowę anatomiczną lub skłonności genetyczne. 

Warto zasięgnąć porady lekarza weterynarii, aby dowiedzieć się, czy rasa psa może być bardziej podatna na kinetoza i jak najlepiej przygotować się do podróży z takim zwierzakiem.

Podsumowanie

Choroba lokomocyjna u psa może być uciążliwa zarówno dla zwierzaka, jak i jego właściciela. Kluczowe jest rozpoznanie objawów i zastosowanie odpowiednich metod leczenia oraz profilaktyki. 

Odpowiednie przygotowanie do podróży i konsultacja z lekarzem weterynarii mogą znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia kinetozy i sprawić, że podróże będą przyjemne dla całej rodziny.