Czy fikus benjamin jest trujący dla kota? Pod względem toksyczności wszystkie hodowane w naszych domach odmiany fikusów, w tym popularny benjamin, mogą stanowić niebezpieczeństwo dla domowych pupili.
Zdarza się, że sprawiają także kłopot ich opiekunom, ponieważ na cząsteczki soku fikusa uczulona jest połowa osób cierpiąca na alergie wziewne!
Fikus, czyli figowiec
Fikusy należą do najpopularniejszych hodowanych w naszych domach roślin tropikalnych.
W swoim naturalnym środowisku, czyli w lasach Azji, Afryki czy Australii i Oceanii, fikusy są drzewami osiągającymi imponujące rozmiary sięgające nawet 30 metrów. W domowych warunkach fikusy oczywiście ograniczyły swój pęd ku niebu, rzadziej również owocują.
Do największych doniczkowych fikusów należy fikus benjamin (figowiec benjamina), niekiedy osiągający nawet 2–3 metry wysokości. Popularnym w Polsce gatunkiem fikusa jest także fikus sprężysty, który przybył do nas z Indii.
Czy fikus jest trujący dla kota?
Na fikusa powinni uważać zarówno opiekunowie kotów, jak i rodzice małych dzieci.
Te pierwsze – jak to koty – mogą skubnąć liście fikusa, dla małego dziecka natomiast z pewnością przykrym doświadczeniem będzie przełamanie liścia bądź pędu rośliny i kontakt z jej białym, gęstym sokiem.
Sok wytwarzany przez fikusa może podrażnić delikatną skórę dziecka, zwłaszcza jeśli jest ono alergikiem. Sok zawiera 11 rodzajów substancji alergizujących o budowie zbliżonej do cząsteczki lateksu.
Część z nich to alergeny bardzo silne i reakcja na nie wystąpi nawet u połowy osób cierpiących już na inne alergie wziewne.
Liście fikusa - co jest w nich groźnego?
Do wystąpienia objawów alergii na fikusa nie potrzeba zresztą uszkodzenia rośliny, ponieważ jej liście wydzielają maleńkie cząsteczki soku na zewnątrz.
Kontakt z sokiem może wywołać podrażnienie skóry, a u osób (i zwierząt) szczególnie wrażliwych – objawy alergii kontaktowej, takie jak pokrzywka, świąd, pojawienie się piekących bąbli na skórze.
Objawy zatrucia u kota liśćmi fikusa
Ciekawski kot, który skonsumowałby liść fikusa, może doświadczyć drażniącego działania soku już w obrębie pyszczka i jamy ustnej, a nawet oczu.
Stan zapalny skóry i spojówek należy do częstych efektów kontaktu z sokiem z fikusa. Ponadto substancje obecne w roślinie będą działały drażniąco na przewód pokarmowy i wywołają takie objawy jak:
- ślinienie się,
- wymioty,
- biegunka,
- brak apetytu,
- odwodnienie i ogólne osłabienie organizmu.
U niektórych, szczególnie wrażliwych zwierząt mogą wystąpić duszności oraz obrzęk pyszczka.
Jeśli fikus owocuje, należy uważać również na owoce. Zjedzenie przez kota drobnych, niedojrzałych fig, również może wywołać zaburzenia żołądkowo-jelitowe, a nawet zatrucie pokarmowe.
Postępowanie przy podejrzeniu zatrucia fikusem u kota
Jeśli podejrzewasz zatrucie fikusem u kota, skontaktuj się niezwłocznie z lekarzem weterynarii, zanim jednak udasz się ze zwierzęciem do lecznicy, postaraj się pomóc mu w usunięciu części toksyn z organizmu. Czas odgrywa tu bardzo ważną rolę!
Po pierwsze, jak najszybciej wywołaj wymioty. W tym celu należy podać kotu doustnie wodę utlenioną 3% w dawce 5 ml/kg masy ciała, ale nie więcej niż 30 ml, nawet w przypadku kotów dużych ras.
Pamiętaj, że wymioty można wywoływać wyłącznie u przytomnego zwierzęcia i nie później niż 2 godziny od momentu spożycia trującej rośliny. W przeciwnym razie zwierzę należy zawieźć do lekarza weterynarii od razu.
Po sprowokowaniu wymiotów podaj węgiel aktywowany, który zwiąże toksyny, które pozostały w przewodzie pokarmowym. Dawka węgla dla kota to 2–5 g/kg masy ciała co 4–6 godzin.
Dzięki temu trujące substancje przejdą przez przewód pokarmowy i zostaną wydalone, a nie wchłaniane dalej przez organizm.
Kiedy udać się do lekarza weterynarii?
Po udzieleniu zwierzęciu pierwszej pomocy, udaj się z nim do lekarza. Poinformuj weterynarza, kiedy kot zjadł trującą roślinę, jakiego gatunku i – w miarę możliwości – jaką ilość. Jeśli udało się wywołać wymioty u zwierzęcia i podać mu węgiel – wspomnij również o tym.
Lekarz może uznać, że konieczne będzie płukanie żołądka. Następnie niezbędna będzie intensywna płynoterapia, dzięki której te toksyny, które pozostały w organizmie, będą bardziej rozcieńczone. Znacznie obniża to ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych.
W dalszych etapach terapii lekarz może podać leki osłonowe na żołądek, a w razie potrzeby (w zależności od objawów) inne leki, np. atropinę, leki przeciwwstrząsowe, podtrzymujące diurezę, rozkurczowe, przeciwbólowe i inne.
W przypadku fikusa pamiętaj, że skóra i błony śluzowe kota mogą być podrażnione. Przemyj skórę i pyszczek kota w miejscach, które miały styczność z sokiem z rośliny. Może być wskazane zastosowanie dodatkowych preparatów miejscowych, np. glikokortykosteroidów.
Nie należy zapomnieć również o badaniu biochemicznym krwi oraz badaniu moczu kociego pacjenta. Wyniki wskażą lekarzowi dalszy kierunek leczenia, jeśli będzie potrzebny.
Dom bezpieczny dla kota
Pamiętaj, że dom bezpieczny dla kota to m.in. dom, w którym zwierzę nie ma dostępu do potencjalnie niebezpiecznych dla niego roślin.
Upewnij się, że roślina, która może być groźna dla kota, znajduje się całkowicie poza jego zasięgiem. Jeśli nie jest to możliwe, wybieraj rośliny doniczkowe i kwiaty cięte z listy roślin bezpiecznych dla zwierząt domowych.
Coraz więcej sklepów i giełd roślin posiada oznaczenia, które pomogą Ci wybrać odpowiednią roślinę.
Nagłe wypadki kotów
