Reklama

opryszczka u psa
© D'Action Images/Shutterstock

Opryszczka u psa. Czym jest herpeswiroza u psa, jak jej zapobiegać i jak leczyć?

Przez Anna Fortuna-Frączkiewicz Lekarz weterynarii

Opublikowano

Opryszczka u psa to jedna z tych chorób, które mogą zaskoczyć właścicieli swoim nietypowym przebiegiem i poważnymi konsekwencjami. Wywoływana przez wirus Canine Herpesvirus (CHV), choroba ta jest groźna zwłaszcza dla szczeniąt i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet śmierci całych miotów.

Wirus CHV, podobnie jak ludzki wirus opryszczki, może pozostawać utajony w organizmie i aktywować się w momencie osłabienia układu odpornościowego. Warto więc wiedzieć, jak rozpoznać objawy, jakie są metody leczenia oraz jak zapobiegać jej wystąpieniu.

Czym jest opryszczka u psa?

Opryszczka psa, to potoczna nazwa choroby herpeswirusowej występującej w hodowlach na całym świecie. Wirus CHV, spokrewniony jest z herpeswirusem kocim (FHV) oraz PHV mającym główne znaczenie u fok, jednak jego występowanie ogranicza się jedynie do psów udomowionych oraz dzikich. 

Genetycznie, różni się on jednak od wirusa ludzkiego i w przeciwieństwie do niego, nie powoduje występowania opryszczki na pysku ani penisie. Jest natomiast bardzo zakaźny. Przenosi się poprzez bezpośredni kontakt z zainfekowanym osobnikiem, jego wydzielinami (ślina, wydzielina z nosa i oczu) oraz płynami ustrojowymi

Wirus może również przenosić się od matki na szczenięta jeszcze w macicy, a także w trakcie porodu, powodując ronienia oraz nawet 100% śmiertelność noworodków.

Objawy opryszczki u szczenięcia

Objawy opryszczki u psów mogą różnić się w zależności od wieku zwierzęcia oraz etapu infekcji. U szczeniąt między 1-2 tygodniem życia najczęściej obserwuje się bardzo nagły i gwałtowny przebieg choroby, któremu towarzyszą poniższe objawy.

  • Problemy z oddychaniem: Szczenięta mogą mieć trudności z oddychaniem, często słychać świszczący oddech lub kaszel, obserwuje się również śluzowo-ropny wypływ z nosa.
  • Ciągły, bolesny pisk.
  • Biegunka: Szarożółty lub zielony, miękki kał.
  • Objawy neurologiczne: W rzadkich przypadkach, szczenięta są w stanie przeżyć, jeśli ich objawy były łagodne, ale zwykle później pojawiają się u nich zaburzenia ruchu, a nawet głuchota i ślepota.

    Im wcześniej doszło do zakażenia, tym większe ryzyko utraty życia, ponieważ u młodych osobników infekcja bardzo szybko prowadzi do objawów uogólnionych, z wielu narządów wewnętrznych jednocześnie. Śmierć następuje 12-36 godzin od pierwszych objawów. W wyjątkowych przypadkach, szczenięta mogą umrzeć bez żadnych symptomów poprzedzających!

    chore szczenię
    ©Shutterstock

Objawy opryszczki u dorosłego psa

U dorosłych psów objawy mogą być mniej oczywiste, ale również niebezpieczne. Należą do nich:

  • Problemy oczne: Zapalenie spojówek oraz wrzody rogówki mogą świadczyć o utajonej obecności wirusa w organizmie dorosłego psa.
  • Infekcje dróg oddechowych: Objawiają się one katarem, kaszlem, a czasem zapaleniem płuc.
  • Problemy z rozrodem: U dorosłych psów jest to najczęściej rozpoznawany sygnał choroby. Może dochodzić do niepłodności, poronień, a także martwych urodzeń, które obniżają wartość hodowlaną zarówno samic, jak i samców rozprzestrzeniających wirusa.
  • Zmiany zapalne na narządach płciowych: U ciężarnych suk infekcja może prowadzić do zapalenia narządów płciowych, co objawia się obrzękiem, zaczerwienieniem i dyskomfortem. Chociaż wirus opryszczki może wpływać na układ rozrodczy, jednak objawy takie jak opryszczka na penisie nie są powszechnie raportowane w literaturze weterynaryjnej.  
  • Infekcje na pysku, choć mniej powszechne, mogą czasami występować w postaci pęcherzyków lub małych wrzodów, szczególnie w okolicach warg, dziąseł i podniebienia. Te objawy mogą przypominać zmiany opryszczkowe u ludzi, jednak u psów nie są związane z zakażeniem CHV.

Jak rozpoznaje się opryszczkę u psa?

Rozpoznanie opryszczki u psa wymaga dokładnej diagnostyki. Weterynarz może wykonać lub zlecić:

  • Badanie kliniczne: Weterynarz ocenia ogólny stan zdrowia psa, sprawdza objawy i przeprowadza wywiad z właścicielem.
  • Testy laboratoryjne: Pozwalają na wykrycie obecności wirusa CHV w organizmie psa na podstawie np. wymazu ze spojówek. Testy są bardzo dokładne i pozwalają na szybkie potwierdzenie diagnozy.
  • Ultrasonografia: U suk ciężarnych ultrasonografia pozwala ocenić stan płodów i wykryć ewentualne zmiany związane z infekcją wirusową. Może również pomóc w monitorowaniu zdrowia matki.

Leczenie opryszczki u psa

Niestety, nie ma specyficznego leczenia antywirusowego na opryszczkę u psa. Leczenie jest głównie objawowe i obejmuje:

  • Leki wspomagające układ odpornościowy: Leki immunostymulujące oraz antywirusowe mogą pomóc wzmocnić naturalną odporność psa i wspomóc organizm w walce z wirusem, nie są jednak skuteczne w przypadku zaawansowanego stadium choroby.
  • Miejscowe leczenie infekcji oczu: Zastosowanie kropli do oczu pod kontrolą lekarza weterynarii.
  • Leczenie wtórnych infekcji bakteryjnych: Często wirus opryszczki osłabia układ odpornościowy psa, co prowadzi do wtórnych infekcji bakteryjnych. Antybiotyki mogą być potrzebne, aby zapobiec dalszym komplikacjom.

Profilaktyka opryszczki u psa

Profilaktyka jest kluczowym elementem w zapobieganiu opryszczce u psa, szczególnie w warunkach hodowlanych. Zapobiec herpeswirozie psów można poprzez:

  • Szczepienia: Dostępna szczepionka dla ciężarnych samic może znacząco zmniejszyć ryzyko zachorowania na opryszczkę.
    Dbanie o higienę i opiekę nad noworodkami: W szczególności ważne jest utrzymywanie ciepła dla szczeniąt, które są bardziej narażone na infekcje. 
  • Oddzielanie zakażonych psów wykazujących objawy: Pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu się wirusa.
  • Izolacja ciężarnych matek: Pozwala obniżyć ryzyko zakażenia podczas ciąży i ogranicza ryzyko utraty szczeniąt. Szczególnie istotna w ostatnich 3 tygodniach przed porodem.
  • Odpowiedni dobór osobników do rozrodu: Zwierzęta wybierane do hodowli powinny być uprzednio przebadane przez lekarza weterynarii. 

Podsumowanie

Opryszczka u psa, to poważna choroba, która wymaga szczególnej uwagi oraz mądrego zarządzania. Mimo podobieństwa nazwy znacznie różni się od choroby ludzkiej. Ważne jest, aby właściciele psów, byli świadomi objawów, metod leczenia oraz sposobów zapobiegania zakażeniom, zanim zdecydują się na założenie własnej hodowli. 

Regularne wizyty u weterynarza i odpowiednia opieka nad zwierzęciem mogą znacznie zmniejszyć ryzyko zakażenia, ale jedynie dobór zdrowych osobników do rozrodu oraz zapobieganie możliwości infekcji podczas ciąży daje gwarancję odchowania wolnych od choroby miotów. Jeśli spotkałeś się z tą chorobą lub chcesz podzielić się własnymi dobrymi praktykami hodowlanymi- zapraszamy do sekcji komentarzy!

  1. Detection of Canine Herpesvirus Infection on Dogs Orhan Yapici , Oguzhan Avci* , Oya Bulut , Sibel Hasircioglu , Mehmet Kale , Atilla Simsek and Sibel Yavru DOI: 10.9734/MRJI/2018/41967
  2. Herpeswirus psów. “Blackwell 5 minut konsultacji weterynaryjnej Psy i Koty”. Larry P. Tilley, Francis W.K. Smith, jr wyd. 6, str. 415-416.
  3. Canine herpesvirus Infection “Infectious diseases of the Dog and cat”. Jane E. Sykes, Craig E. Greene, str.48-54.
Więcej artykułów poradnikowych

Co sądzisz o tym artykule?

Dziękuję za odpowiedź!

Dziękuję za odpowiedź!

Zostaw komentarz
Dodaj komentarz
Chcesz udostępnić ten artykuł?