Yorkshire terrier

Ciemnostalowo-niebieska od guza potylicznego po nasadę ogona, bez śladów sierści płowej, brązowej lub ciemnej. Na klatce piersiowej sierść jest intensywnie podpalana. Ogólnie włosy płowe są ciemniejsze u swej nasady niż na końcach, rozjaśniają się stopniowo.

York ma długą sierść.

Sierść jest prosta, lśniąca, delikatna w dotyku i jedwabista, nie powinna być falista ani wełnista.

Jako jedna z ras psów z włosami, york nadaje sie dla alergików. 

Oczy są ciemne.

Yorkshire terrier ma zwartą i harmonijną sylwetkę, dumną i wyprostowaną. Ogólnie powinien wydawać się proporcjonalny i energiczny. Głowa jest raczej niewielka i płaska, czaszka niezbyt wypukła, a kufa nie za długa. Oczy średniej wielkości, błyszczące, ustawione frontalnie. Uszy są małe, w kształcie litery „V”, stojące, pokryte krótką sierścią o brązowo-czerwonym, mniej intensywnym odcieniu. Kończyny są proste. Ogon pokryty obfitą sierścią, noszony trochę ponad linią grzbietu.

York jest prawdziwą przylepą wobec osób, które darzy zaufaniem. Okazuje wiele czułości bliskim i uwielbia czas spędzany na ich kolanach.

Ten dynamiczny i aktywny pies to prawdziwy żartowniś, który uwielbia rozśmieszać otoczenie. Przepada za zabawą ze swoimi właścicielami, często się jej wręcz domaga.

York potrafi zachowywać się spokojnie, jeśli w ciągu dnia miał wystarczająco dużo ruchu. Wymaga wiele aktywności i interakcji z bliskimi, ale umie dostosować się do ich nastroju i w razie potrzeby spędzić długie godziny na kanapie.

Ten bystry piesek ma duże możliwości, które nie zawsze ujawnia, chce bowiem, by jego pan spędzał z nim jak najwięcej czasu, na przykład na nauce nowych sztuczek.

York jest terierem, przez co posiada wszelkie predyspozycje do polowań. Rasę wyselekcjonowano zresztą do łowienia szczurów i królików.

Obecnie psy te służą głównie do towarzystwa, ale potrafią polować na zabawki w domu i na gryzonie w ogrodzie.

Zgodnie z wzorcem ten miniaturowy terier nie powinien być bojaźliwy ani agresywny. Bardzo przywiązuje się do członków swojej rodziny, ale czasem z trudem przychodzi mu obdarzenie zaufaniem nieznajomych. Przy pierwszym kontakcie może zachowywać dystans.

Jako terier odznacza się bardziej niezależnym usposobieniem niż inne psy do towarzystwa, ale nawiązuje bardzo silną relację z bliskimi, zwłaszcza ze swoim opiekunem.

York z pewnością woli wszędzie towarzyszyć swoim właścicielom, ale jeśli w stopniowy i pozytywny sposób przyzwyczaimy go do samotności od najmłodszego wieku, potrafi ją znosić. 

Nieobecność nie powinna być jednak zbyt długa, bo mimo że jest to terier do towarzystwa, potrzebuje on regularnej stymulacji fizycznej, umysłowej i społecznej. 

Mimo swych niewielkich rozmiarów york ma silny charakter wymagający stanowczego i ciągłego szkolenia.

Gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu, powinniśmy ustalić zasady współżycia i nieprzekraczalne granice, by nie nabrał on złych nawyków. 

Pamiętajmy również, że każdy pies, bez względu na swoje gabaryty, musi opanować podstawy posłuszeństwa, dzięki czemu będzie się dobrze zachowywał.

York to dobry pies alarmujący, szczeka dużo, czasami zachowuje się bardzo hałaśliwie, zwłaszcza gdy odwiedzą nas nieznani mu goście.

Pies ten lubi przygody, ale jest ogromnie przywiązany do bliskich i nie lubi się od nich oddalać.

Jeśli zostawiamy yorka samego na zbyt długo, podobnie jak inne psy, może zacząć niszczyć przedmioty, głównie po to, by zabić nudę lub wyrazić swoje złe samopoczucie. 

York nie jest przesadnie żarłoczny, nie odmawia posiłku, ale też się na niego nie rzuca. Przysmaki się przydają, choć nie zawsze zapewniają pełną współpracę ze strony psa.

Yorkshire terrier nie jest w stanie nikogo odstraszyć, sprawdzi się wyłącznie jako pies alarmujący.

Ten wytrzymały, wesoły, bystry, żywy i niezwykle czuły zwierzak świetnie sprawdzi się jako pierwszy pies do towarzystwa dla osób lubiących miniaturowe rasy.

York świetnie nadaje się do życia w mieszkaniu, ale potrzebuje codziennych spacerów, nie tylko w celu zaspokojenia potrzeb fizjologicznych.

Uwaga, jeśli pies spędza czas w ogrodzie lub wychodzi na spacery, trzeba związać mu sierść, by uniknąć jej zabrudzenia lub uszkodzenia.

Mimo że jest to pies wyłącznie do towarzystwa, przepełnia go ogrom energii. Potrzebuje codziennych spacerów i zajęcia w domu.

Dzięki niewielkim rozmiarom i wadze yorka można go bez problemu przewozić w torbie transportowej. Konieczne jest jednak stopniowe i pozytywne przyzwyczajenie go do tego środka transportu, by pies zachowywał się w nim spokojnie.

Ten "terier miniaturka" bez problemu może mieszkać z kotem. Potrafi rozróżnić domownika od potencjalnej ofiary.

York przez długi czas miał opinię krnąbrnego, ale nowoczesna selekcja zapewniana przez miłośników rasy stara się uzyskać bardziej zrównoważone i elastyczne osobniki. Wczesna socjalizacja od pierwszych tygodni życia szczeniaka jest jednak niezbędna. 

Jeśli chcemy, by nasz pupil bez problemu porozumiewał się z innymi psami, nie powinniśmy trzymać go na rękach podczas spotkań. Nie ma wtedy szans na interakcję. 

York zachowuje się miło w stosunku do dzieci, ale bywa niecierpliwy. Należy więc zachować ostrożność, zwłaszcza w przypadku małych dzieci, które mogą zachowywać się wobec psa zbyt gwałtownie.

Ten jednocześnie spokojny i dynamiczny pies to świetny towarzysz dla starszych osób, głównie dlatego, że potrafi dostosować się do nastroju i rytmu życia swojego pana. 

York traci umiarkowaną ilość sierści, ale w okresie linienia (jesienią i wiosną) dobrze jestnależy go codziennie wyczesywać, by usunąć martwe włosy.

Długość życia yorkshire terriera to około 15 lat.

Mimo swych rozmiarów to odporny i długowieczny pies, który narażony jest jednak na pewne choroby.

York jest mniej wrażliwy na gorąco niż na zimno, mimo to należy ograniczyć intensywny wysiłek fizyczny psa podczas upałów. Najlepiej, by spacery odbywały się wcześnie rano i późno wieczorem.

York nie ma podszerstka i jest wrażliwy na złą pogodę (zimno i wilgoć).

Pies ten jest z natury dość aktywny i jeśli zapewnimy mu odpowiednią dietę i wysiłek fizyczny, nie będzie nadmiernie przybierał na wadzę. Uważajmy jednak, bo psy do towarzystwa bywają nadmiernie rozpieszczane.

• przetrwały przewód tętniczy (wada serca),
• choroba zwyrodnieniowa zastawki mitralnej (endokardioza),
• łysienie (nieprawidłowy rozwój, a następnie utrata sierści),
• melanoderma i łysienie (symetryczna utrata sierści i przebarwienie kufy i uszu),
• zespół Cushinga (hiperkortyzolemią),
• kamienie nerkowe,
• wodogłowie,
• niestabilność szczytowo-obrotowa,
• choroby oczu (zaćma, zapalenie rogówki i spojówki, choroby siatkówki itp.),
• wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego,
• zwichnięcie rzepki,
• jałowa martwica głowy kości udowej,
• zapaść tchawicy (choroba układu oddechowego),
• wnętrostwo (anomalia rozwoju jąder),
• trudne porody.

Rasa jest dość młoda, powstała na początku XIX wieku, w czasach ewolucji przemysłowej. Pracownicy przemysłu wełnianego udali się ze Szkocji do Yorkshire, zabierając ze sobą swoje psy. Nie istnieją jednak pełne źródła dotyczące pochodzenia rasy. Do jej powstania przyczyniły się prawdopodobnie różne teriery, takie jak skye terrier, cairn terrier, clydesdale terrier (rasa obecnie nieistniejąca) i maltańczyk.

Rasę początkowo selekcjonowano do polowania na szczury w kopalniach i na króliki w norach, obecnie traktowana jest wyłącznie jako ozdobna. Początkowo funkcjonowała jako „terier miniaturowy”. W 1886 roku Kennel Club oficjalnie uznał rasę pod nazwą „yorkshire terrier”. Pierwszy oficjalny wzorzec powstał w 1898 roku.