Osowiały pies – czy to świadczy o chorobie?
Osowiałość to jeden z objawów wielu chorób, które mogą dotknąć Twoje zwierzę. Jeśli pies z dnia na dzień staje się apatyczny, brak mu apetytu, dużo śpi, należy zacząć się martwić. Taki stan może wynikać z wielu przyczyn, takich jak gorączka, ból, ogólne złe samopoczucie. Nie możesz ignorować tych objawów – zwłaszcza, gdy pies jest młody. U szczeniąt, ze względu na słabszą odporność, choroby postępują bardzo szybko. Jeśli widzisz, że Twój pies nie jest tak energiczny jak zawsze, lub zachowuje się nieswojo, udaj się jak najszybciej do weterynarza – natychmiastowa interwencja może nawet uratować mu życie.
Choroby psów i ich objawy
Oto kilka przykładów najczęściej spotykanych chorób psów i ich objawów.
Rozrost gruczołu krokowego
Rozrost gruczołu krokowego u psów występuje właściwie u każdego niekastrowanego samca po 5. roku życia. Jest to związane z odśrodkowym, symetrycznym rozrostem miąższu gruczołu krokowego, spowodowane przez oddziaływanie na prostatę dihydrotestosteronu. W tym schorzeniu rzadko dochodzi do uciskania na cewkę moczową, co zdarza się często u mężczyzn z tym samym problemem.
Przerośnięty gruczoł krokowy uciska natomiast na okrężnicę, więc objawem u psa będzie m. in. parcie na kał. U psów może wystąpić łagodny rozrost (BPH) lub rozrost torbielowaty (CBPH) gruczołu krokowego. Innymi symptomami są krople krwi wydostające się z cewki moczowej, krwiomocz oraz hematospermia, czyli obecność krwi (czerwonych krwinek) w ejakulacie. W tym schorzeniu nie dochodzi do upośledzenia płodności samca. Chorobę można łatwo wykryć, wykonując USG. Potwierdzenie diagnozy uzyskuje się, wykonując biopsję prostaty i badanie cytologiczne materiału. Leczenie polega na kastracji, w niektórych przypadkach zaleceniem lekarzy weterynarii jest też podawanie środków przeciwandrogenowych.
Zapalenie gruczołów przyodbytowych
Gruczoły przyodbytowe powinny oczyszczać się samoistnie podczas oddawania kału. Niestety nie zawsze do tego dochodzi – zdarza się, że zbyt gęsta wydzielina zatyka gruczoły, uniemożliwiając opróżnienie ich. Pies zaczyna odczuwać świąd i próbuje go złagodzić – zaczyna saneczkować (przesuwa się w pozycji siedzącej, pocierając okolice odbytu), nadmiernie wylizuje, gryzie tę okolicę. Objawom może towarzyszyć nieprzyjemny zapach. W przypadku wystąpienia takich symptomów należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii, by oczyścił gruczoły z zalegającej wydzieliny. W przeciwnym razie może utworzyć się ropień lub przetoka, a to już poważne zagrożenie dla zdrowia pupila.
Zapalenie jelit
Zapalenie jelit, którego głównym objawem jest biegunka to jedna z najczęściej spotykanych przypadłości czworonogów. Może ją wywołać bardzo wiele czynników – od infekcji bakteryjnych i pasożytów po zatrucia pokarmowe. Jeśli pies ma biegunkę, trzeba przyjrzeć się jego odchodom – jeśli zawierają krew, śluz lub pasożyty – należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Musisz również dbać o dietę zwierzęcia i obserwować, jak reaguje na konkretne pokarmy.
Zapalenie uszu
Zapalenie uszu to bardzo często spotykana choroba psów, w szczególności posiadających zwisające uszy. Wilgotne i ciepłe środowisko sprzyja rozwojowi patogenów odpowiadających za zapalenie przewodu słuchowego. Choroba objawia się świądem uszu – pies się drapie, potrząsa głową, mogą wystąpić: obfita wydzielina i nieprzyjemny zapach. Nieleczone zapalenie uszu może doprowadzić nawet do utraty słuchu.
Dysplazja stawu biodrowego
To choroba typowa dla psów dużych ras. Jest to zwyrodnienie stawu biodrowego, wywołane czynnikiem genetycznym, a także zbytnim obciążeniem stawów, szczególnie w okresie szczenięcym. Pies dotknięty tym schorzeniem jest niechętny do zabawy, zmienia swój sposób poruszania – kołysze się w trakcie chodzenia, siada na udzie lub podwiniętym ogonie, wykazuje objawy bólowe w czasie aktywności. W ramach profilaktyki należy dbać o to, by pies utrzymywał właściwą masę siła. Ponadto warto wykonać badanie RTG, które wskazuje chorobę już w bardzo wczesnym wieku. Więcej o dysplazji przeczytasz tutaj.
Ciąża urojona
Ciąża urojona tak naprawdę nie jest chorobą , ale jej wystąpienie jest kłopotliwe dla właściciela. Warto więc wiedzieć, jakie daje objawy i jak jej przeciwdziałać. Ciąża urojona występuje u niekastrowanych suk. Daje symptomy typowe dla prawdziwej ciąży – suka buduje gniazdo, powiększa się jej brzuch i sutki, może dojść do wystąpienia laktacji. Pies zaczyna znosić do gniazda zabawki, wobec których wykazuje matczyny instynkt. Ten stan trwa przez około miesiąc, później może minąć samoistnie, jednak nie zawsze tak jest. Jeśli pojawiła się laktacja, udaj się do lekarza weterynarii, gdyż grozi ona w przypadku braku faktycznej ciąży wytworzeniem się stanu zapalnego. Możesz złagodzić objawy ciąży urojonej, zapewniając psu dużą dawkę aktywności fizycznej i psychicznej, zmieniając miejsce do spania, ograniczając pieszczoty, a zwłaszcza głaskanie po brzuchu, które może wzmagać laktację.
Skręt żołądka
Skręt żołądka to bardzo poważna choroba, dotykająca głównie duże psy, ważące powyżej 20kg, choć może się przydarzyć także mniejszym . Charakterystycznym objawem skrętu żołądka jest napięty i powiększony brzuch. Pies jest osowiały, ma odruchy wymiotne, jednak nie zwraca żadnej treści. Występuje również ślinotok, psu wyraźnie ciężko się oddycha. Skręt żołądka stanowi bezpośrednie zagrożenie życia – zwierzę dotknięte tą chorobą powinno jak najszybciej znaleźć się w gabinecie weterynaryjnym. Aby uniknąć tej choroby, należy karmić psa 3-4 razy dziennie w mniejszych porcjach, miskę ustawić na podłodze, a po jedzeniu ograniczyć psu wysiłek fizyczny.
Zapalenie spojówek
Zapalenie spojówek częstokroć jest wywołane przez alergię lub infekcję bakteryjną. Objawy to łzawienie oka, zaczerwienienie i obrzęk. Niezmiernie często, szczególnie w okresie letnim, zapalenie spojówek jest efektem podrażnienia, a to z kolei spowodowane jest tym, że pies buszuje w wysokich trawach i krzakach – zdarza się, że do oka (pod trzecią powiekę) przedostaje się ciało obce, np. kłos trawy. Infekcja oka stanowi poważne zagrożenie, dlatego gdy tylko ją dostrzeżemy, powinniśmy udać się z psem do lekarza weterynarii. W przypadku zaniechania leczenia może dojść do poważnych powikłań, m.in. do owrzodzenia rogówki.
Parwiworoza
Parwowiroza psów to poważna choroba zakaźna, którą wywołuje parwowirus psi typu 2 (CPV - 2, ang. canine parvovirus). Wirus najczęściej atakuje szczenięta i młode psy od 5 tygodnia do 6 miesiąca życia. Podatne na wirusa są także starsze psy, które nie zostały zaszczepione przeciwko parwowirozie oraz zwierzęta z osłabioną odpornością. Istnieją dwie formy parwowirozy - jelitowa oraz rzadsza - sercowa.
W postaci jelitowej choroba objawia się między innymi przewlekłymi wymiotami, apatią, brakiem apetytu i pragnienia, biegunką, odwodnieniem, spadkiem masy ciała. Wirus osłabia odporność, przez co pies staje się bardziej podatny na wtórne zakażenia bakteryjne. Postać sercowa parwowirozy występuje u najmłodszych szczeniaków - do drugiego tygodnia życia, które zarażają się wirusem od swojej matki. Objawami choroby są duszności i sinienie błon śluzowych. Symptomy często nie zdążą wystąpić, gdyż szczeniak umiera. Szacuje się, że około 40% chorych na parwowirozę psów umiera, dlatego tak ważne jest dbanie o zaszczepienie psiaka. Wirusa można wykryć w badaniach krwi lub teście płytkowym. Więcej o parwiworozie przeczytasz tutaj.
Borelioza
Borelioza to przewlekła, bakteryjna choroba odkleszczowa. Występuje dużo rzadziej niż babeszjoza. Jej objawy występują średnio po 2 do 5 miesięcy po ukąszeniu, ale jedynie u 5% psów. Tak jak u ludzi, po ukąszeniu kleszcza – nosiciela boreliozy, u psów pojawia się wędrujący rumień, jednak niełatwo go zauważyć ze względu na gęstą sierść. Pies chory na boreliozę staje się osowiały, ma wysoką gorączkę, nie ma apetytu ani ochoty na zabawę – utrudnia to diagnozę, ponieważ te objawy towarzyszą wielu innym chorobom. Późniejsze objawy to nawracające kulawizny, obrzęki stawów i kłopoty z poruszaniem się, zapalenie mięśnia sercowego, opon mózgowych i wątroby, padaczka. Leczenie polega na długotrwałej antybiotykoterapii. Więcej o boreliozie przeczytasz tutaj.
Babeszjoza
Jest ona chorobą pasożytniczą, przenoszoną przez kleszcze. Pies chory na babeszjozę jest apatyczny, nie ma apetytu, ma powiększone węzły chłonne. Występują też: wymioty i biegunka z domieszką krwi, krwiomocz, bladość lub zażółcenie błon śluzowych. Babeszjoza jest chorobą o gwałtownym przebiegu, nieleczona prowadzi do śmierci.
Babeszjoza w Polsce występuje stosunkowo często, choć można zauważyć pewną rejonizację. Przykładowo na Pomorzu odnotowuje się ledwie kilka przypadków w skali roku, natomiast na Mazowszu czy Mazurach – w okresie największej inwazji kleszczy – diagnozuje się w lecznicach nawet kilka przypadków każdego dnia. Niestety na tę chwilę nie istnieje skuteczna szczepionka przeciwko tej chorobie. Istnieją natomiast skuteczne preparaty przeciw kleszczom, które należy regularnie stosować w ramach profilaktyki.
Kaszel kenelowy
Kaszel kenelowy jest zapaleniem tchawicy i oskrzeli. Przenosi się drogą kropelkową, a z uwagi na długą przeżywalność patogenów poza organizmem psa można je przynieść nawet na butach czy ubraniu po kontakcie z chorym psem. Choroba zaczyna się gwałtownie, pies zaczyna kaszleć, krztusi się, czasem nawet wymiotuje. Staje się osowiały, ma gorączkę. Objawom tym czasem towarzyszy katar lub wypływ z oczu. Regularne szczepienia zapobiegają chorobie.
Wścieklizna
Wścieklizna jest śmiertelną, nieuleczalną chorobą zakaźną , która może przenieść się na człowieka, dlatego w przypadku, gdy podejrzewamy, że pies jest chory, należy bezzwłocznie zgłosić się do powiatowego lekarza weterynarii. Jeśli uzna on podejrzenie za zasadne, pies zostanie poddany obserwacji. Wścieklizna objawia się niepokojem, spożywaniem niejadalnych przedmiotów, agresją, ślinotokiem, porażeniem kończyn, nadmiernym pobudzeniem. Bezwzględnie unikaj kontaktu ze zwierzęciem, u którego podejrzewasz wystąpienie wścieklizny!
Podsumowując, zawsze gdy niepokoi Cię zachowanie zwierzęcia lub wystąpiły inne objawy choroby, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Niektóre choroby mogą nie dawać jednoznacznych objawów. Czasem jest ich niewiele, jednak to właśnie czas interwencji lekarskiej często decyduje o zdrowiu, a nawet życiu zwierzaka. Nie warto bagatelizować nawet najmniejszego odstępstwa od normy!
Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko
