Pies czy suka – czy płeć jest ważna?
Przede wszystkim decyzja dotycząca tego, czy w naszym domu zamieszka piesek czy suczka, będzie mieć wpływ na przyszłe potrzeby seksualne czworonoga i wynikające z nich zachowania. Oczywiście tylko wtedy, gdy nie zdecydujemy się na zabieg kastracji czy sterylizacji.
Suczka średnio dwa razy w roku będzie miała cieczkę. W okresie tym będzie wymagała naszej szczególnej opieki. Może wówczas stać się np. drażliwa, niespokojna, smutna, a nawet agresywna, będzie unikać kontaktu lub wręcz odwrotnie – domagać się pieszczot i uwagi. Może też znaczyć teren (by pozostawić informację dla psów), budować gniazdo, znosić do niego różne przedmioty, a we właściwym momencie cyklu „zapraszać” do siebie samców.
W związku z ostatnią kwestią, o ile nie planujemy ciąży, musimy bardzo pilnować naszej pupilki i w żadnym wypadku nie spuszczać jej ze smyczy. Spacery mogą być problematyczne – szczególnie, gdy w miejscu naszego zamieszkania suczka ma wielu adoratorów. Istnieje na to jednak jeden prosty sposób. Możemy przez te kilka dni np. wsiadać w samochód i udawać się na spacer w ustronne miejsce, gdzie spotkanie z innymi psami jest raczej mało prawdopodobne.
Posiadanie psa także pociąga za sobą pewne konsekwencje, których musimy być świadomi. I tu najbardziej problematycznym okresem będzie ten, gdy suki w okolicy będą w rui. Pies, zgodnie ze swoimi potrzebami i instynktem, będzie próbował się do nich dostać. W związku z tym i jego musimy pilnować. Możliwe są ucieczki, jak również intensywne znaczenie terenu. Pies może ponadto stać się chwilowo agresywny w stosunku do swoich „konkurentów”. Miejmy też świadomość, że jeśli pies ma duże potrzeby seksualne, ale w żaden sposób nie może ich zaspokoić, może to pociągać za sobą m.in. silną frustrację, która będzie przejawiać się np. zachowaniami niszczycielskimi.
Czy płeć psa wpływa na zachowanie?
Decydując się na adopcję lub zakup psa, należy mieć świadomość, że na zachowanie czworonoga składa się wiele zróżnicowanych czynników. Najważniejsze z nich to:
- rasa,
- wiek,
- stan zdrowia,
- wychowanie,
- doświadczenia (jeśli adoptujemy dojrzałego psa)
- płeć.
Jeśli do powyższych czynników dodamy jeszcze indywidualne cechy osobowościowe każdego czworonoga, przyszłe zachowanie pupila naprawdę trudno przewidzieć – zwłaszcza, że wiele cech osobniczych psa ujawnia się dopiero w okresie dojrzewania zwierzęcia.
Pomimo złożoności zagadnienia zachowywania się zwierząt, istnieje kilka powszechnie przyjętych cech różniących suki od psów. Zgodnie z nimi:
- suki są bardziej ułożone i przywiązane do opiekunów oraz domu;
- suczki wykazują większą niż psy troskliwość i delikatność w stosunku do dzieci;
- suki są bardziej skoncentrowane i łatwiej poddają się szkoleniu;
- suki zachowują w domu większą czystość niż psy;
- suki zazwyczaj są spokojniejsze od psów, nie przejawiają skłonności do agresji;
- psy szybciej się uczą i lepiej znoszą intensywne szkolenia;
- psy wykazują większą skłonność do ucieczek i włóczęgostwa;
- psy mają silną potrzebę znaczenia swojego terytorium, mogą więc posikiwać w domu.
Wszystkie powyższe opinie należy jednak traktować z przymrużeniem oka. Skłonność do włóczęgostwa przypisywana samcom jest w głównej mierze wynikiem zachowań seksualnych (pies podąża do suczki, która ma cieczkę) i może się okazać, że problem zniknie całkowicie po kastracji psa. Wiele zachowań psów i suk można zniwelować odpowiednim szkoleniem i właściwym wychowaniem. Tak naprawdę więc decyzja: suka czy pies, powinna mieć marginalne znaczenie w całym procesie wyboru szczeniaka.
Którą płeć zatem wybrać?
Zastanawiając się, czy lepszy dla nas będzie pies czy suka, warto wziąć pod uwagę te argumenty, które są niezaprzeczalne i niezależne od zróżnicowanych czynników. Psy tej samej rasy są większe, silniejsze i lepiej zbudowanie niż suki. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza wybierając psa większych ras, gdzie różnice w wadze dorosłego zwierzęcia mogą wynosić nawet kilkanaście kilogramów i sporo centymetrów. Ma to swoje konsekwencje w wielkości nabywanego legowiska (i powierzchni, którą zajmie legowisko w naszym domu), ilości spożywanego przez psa pokarmu, dawce ewentualnych leków.
Wybierając suczkę, trzeba mieć świadomość, że po okresie dojrzewania średnio dwa razy w roku będzie mieć cieczkę. O ile można zapobiec brudzeniu w mieszkaniu, stosując np. specjalne majtki ochronne, o tyle nie będziemy w stanie ograniczyć liczby adoratorów warujących pod naszą posesją i towarzyszących nam podczas spacerów. Jeśli nie planujemy dopuszczać suki do krycia, 2 razy w roku przez kilkanaście dni spacery i opieka nad psią przyjaciółką mogą być bardzo wymagające i męczące. Istnieje także ryzyko wystąpienia ciąży urojonej.
Decydując się na psa, trzeba wiedzieć, że gdy w grę wchodzi zew natury, nawet najlepiej wychowany czworonóg nie oprze się pokusie i będzie próbował zdobyć serce suczki z cieczką. Potrzeby seksualne psa wywierają znaczący wpływ na jego zachowanie:
- wzrasta skłonność do ucieczek z domu i włóczenia się po okolicy,
- nasilić się mogą agresywne zachowania wobec innych psów,
- zaobserwować można intensyfikację znaczenia terenu i zachowań prezentujących siłę oraz odwagę psa.
Może się też zdarzyć, że zamknięty w domu pies, wyczuwając sukę z cieczką i nie mogąc się do niej wydostać, będzie głośno ujadać lub wyć, co postrzegane może być jako problem dla domowników i ewentualnych sąsiadów.
Powyższe zachowania – zarówno u suczek, jak i u piesków – wynikające z dojrzałości płciowej i związanych z nią potrzeb seksualnych czworonoga, należy wziąć pod uwagę przy wyborze szczeniaka, zwłaszcza wtedy, gdy wiemy, że nie będziemy sterylizować lub kastrować zwierzęcia. Jeżeli jeszcze przed zakupem czworonoga planujemy przyszłe wykonanie zabiegu, zachowania determinowane przez dojrzałość płciową nie powinny stanowić ostatecznej argumentacji przemawiającej na korzyść suczki lub pieska.
Przeczytaj również:
