Wypadanie sierści u psów jest naturalnym procesem, który nie powinien wzbudzać naszego niepokoju. W okresie wiosennym i jesiennym, kiedy wahania temperaturowe są największe, a długość dnia ulega zmianie, dochodzi do pobudzenia szyszynki, która oddziałuje na wydzielanie melatoniny odpowiedzialnej za sezonowe zrzucanie sierści.
W przypadku jednak gdy zauważymy, że nadmierne jej wypadanie nie jest związane ze zmianą pory roku i stopniowo przybiera na sile, powinniśmy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Niekiedy sierść zwierzęcia staje się matowa, łamliwa i podatna na uszkodzenia do tego stopnia, że pies zaczyna łysieć. Rodzaj tych zmian może być różnorodny i może przybierać postać o różnym nasileniu. Zaleca się przyjrzeć rodzajowi występujących reakcji, ponieważ ich charakter może znacznie ułatwić poznanie przyczyny łysienia.
Łysienie u psów może mieć w takiej sytuacji związek z poważną chorobą – w takim przypadku szybkie zareagowanie na niepokojące symptomy będzie kluczowe dla dalszego rozwoju wypadków. Im szybciej zgłosimy się do lekarza weterynarii, tym szybciej będzie on w stanie ustalić przyczynę łysienia psa i wdrożyć odpowiednie postępowanie.
Łysienie plackowate u psa
Pies może gubić sierść równomiernie na całej powierzchni ciała lub jedynie w określonych miejscach. Taki rodzaj gubienia sierści nazywamy łysieniem plackowatym. Wyróżnia się kilka rodzajów łysienia plackowatego, z których każde może wskazywać na inny rodzaj dolegliwości:
- Łysienie o symetrycznym kształcie, któremu towarzyszą przebarwienia skóry: może wskazywać na zaburzenia na podłożu hormonalnym. Niekiedy w takim przypadku może występować jeszcze obrzęk oraz łuszczenie się skóry.
- Łysienie na brzuchu: jeśli występuje u samców i to szczególnie w okolicy jąder, to można podejrzewać wystąpienie zespołu feminizującego u naszego pupila. Choroba ta jest zaburzeniem pracy jąder, w wyniku którego pies upodabnia się do suki.
- Łysienie na grzbiecie i tułowiu: może sygnalizować nadczynność kory nadnerczy – szczególnie w przypadku, gdy skóra pozbawiona włosów jest bardzo delikatna i widoczne są na niej naczynia krwionośne.
- Łysiejący ogon u psa: takie łysienie występuje zazwyczaj u suk i jest objawem charakterystycznym dla choroby jajników. Zazwyczaj symptomowi temu towarzyszą zaburzenia cyklu płciowego lub – w niektórych przypadkach – ciąże urojone. Objawy te wymagają szybkiej konsultacji z lekarzem weterynarii, który zleci dalsze postępowanie.
- Okrągłe łysienie: niekiedy może wskazywać na obecność pasożytów lub grzybów. Warto zwrócić uwagę na to, czy pies nie drapie lub nie odgryza łysiejących miejsc, ponieważ może to prowadzić do podrażnień, powikłań i tworzenia się ran.
- Łysienie w obrębie którego występują krostki: jest to charakterystyczny objaw dla zakażenia bakteryjnego, najczęściej gronkowca. Łysienie u psa występuje głównie w obrębie kończyn, brzucha i wewnętrznych stron łap. Czasem w tym miejscach tworzą się także strupy.
- Łysienie połączone z tyciem: w przypadku, gdy intensywnemu łysieniu towarzyszy znaczny wzrost wagi, możemy podejrzewać niedoczynność tarczycy u naszego czworonoga. Dodatkowymi objawami, wskazującymi na chorobę tego narządu, mogą być nadwrażliwość psa na zimno oraz szorstkość skóry.
Łysienie u psa - przyczyny
Nie zawsze łysienie u psa musi jednak oznaczać groźną chorobę. Niekiedy u podstaw tego zjawiska mogą leżeć także innego rodzaju dolegliwości, które spowodowane są chwilowym podrażnieniem, infekcją lub zaburzeniami.
Alergia
Urata sierści u psa może być spowodowana reakcją alergiczną. Najczęściej podejrzenia o alergii pojawiają się w chwili, gdy wykluczona już zostanie obecność pasożytów lub grzybica, których objawy są bardzo podobne.
Pies może być uczulony zarówno na środki kosmetyczne, jakich używamy do pielęgnacji, jak i na konkretne składniki pokarmowe. W celu postawienia diagnozy lekarz weterynarii zleci potrzebne badania i w razie potwierdzenia alergii zleci dalsze działania.
Choroby dermatologiczne i obecność pasożytów
W przypadku, gdy łysieniu towarzyszy intensywne drapanie się, możemy podejrzewać chorobę pasożytniczą wywołaną przez pchły, wszoły lub świerzbowce. Jeśli dodatkowo zaobserwujemy u psa łuszczenie się skóry i zmiany zapalne, to możemy zakładać zarażenie grzybicą. W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów należy jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem.
Nieprawidłowe odżywianie
Częstą przyczyną złej kondycji i wypadania sierści u psa może być nieodpowiednia dieta. Pogłębiające się problemy i niedobory mogą ostatecznie prowadzić do łysienia, jednakże rzadko zmiany te przyjmują formę plackowatą – zazwyczaj pies zaczyna tracić sierść na całym ciele. Niedobory określonych składników mogą być spowodowane źle dobraną karmą i dietą ubogą w białko, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, czy witaminy i składniki odżywcze.
Nieprawidłowości o podłożu psychogennym
W niektórych przypadkach przyczyną łysienia u psa może być długotrwały stres lub inne zaburzenia natury psychologicznej. W wyniku stresu zwierzę nadmiernie wylizuje sierść lub wyrywa je sobie z określonego miejsca na ciele. W takiej sytuacji konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii, który wdroży odpowiednie leczenie. W pierwszej kolejności należy zastosować środki, które wspomogą zredukowanie stresu, takie jak L-tryptofan lub feromony DAP.
Zaburzenia hormonalne
Objawy są dosyć charakterystyczne i łatwo je rozpoznać. Należą do nich matowość i łamliwość włosów, wypadanie sierści podczas szczotkowania, łyse obszary po obu stronach ciała i ciemniejsze przebarwienia.
W niektórych przypadkach łysienie symetryczne może mieć związek z chorobą endokrynologiczną zwaną chorobą Cushinga, wywołującą nowotwór przysadki, nadnerczy albo niedoczynność obu tych organów.
Na koniec należy pamiętać, że widoczne łysienie u psa zawsze wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii. Dopiero odpowiednia diagnostyka umożliwi ustalenie przyczyny niepokojącego zjawiska i wdrożenie dalszego postępowania.
