Jak rozpoznać zapalenie dziąseł u psa?
Zapalenie dziąseł u psa zwykle rozwija się w następstwie nagromadzenia płytki bakteryjnej na powierzchni zębów. Brak odpowiedniej higieny jakmy ustnej może sprawić, że płytka nazębna stwardnieje tworząc kamień nazębny. Kłopoty z uzębieniem zwykle zaczynają się po 2-3 roku życia, ale o zęby psa trzeba zacząć dbać jak najwcześniej. Szacuje się, że zapalenie dziąseł u psa występuje nawet u 80% zwierząt, które ukończyły 3 rok życia.
Wśród czynników determinujących rozwój tej choroby wymienia się:
- Wiek psa – w miarę upływu czasu na zębach czworonoga odkłada się coraz większa ilość płytki nazębnej, prowadzącej do powstania zapalenia.
- Budowa czaszki i rodzaj zgryzu psa – w przypadku niektórych ras psów, takich jak rasy miniaturowe oraz rasy brachycefaliczne (np. mopsy), tendencja do zachorowania na zapalenie dziąseł jest większa. Wszystko za sprawą silnie stłoczonych zębów, które osłabiają naturalne mechanizmy samooczyszczenia uzębienia.
- Predyspozycje osobnicze – do których zalicza się np. skład śliny.
- Rodzaj spożywanej karmy – wpływający na tempo narastania płytki. Sprzyja temu szczególnie karma miękka i wilgotna, która odkłada się na zębach bardziej niż sucha.
- Nawyki związane z gryzieniem – gryzienie przypadkowych i brudnych przedmiotów przyczynia się do uszkodzenia dziąseł, które w szybkim tempie atakowane są przez chorobotwórcze bakterie.
- Choroby metaboliczne – predysponujące choroby dziąseł np. cukrzyca, choroby autoimmunologiczne lub mocznica.
Stan zapalny dziąseł u psa w początkowej fazie zajmuje jedynie niewielki obszar brzegu dziąsła i objawia się delikatnym zaczerwienieniem. Z czasem, gdy zapalenie postępuje w miarę narastania kamienia w głąb kieszonki przyzębia, powierzchnia dziąseł stopniowo zaczyna odstawać od zębów. Dziąsła mogą krwawić i boleć psa przy ich dotykaniu.
Do najpowszechniejszych objawów towarzyszących zapaleniu dziąseł u psa zalicza się:
- nieprzyjemny zapach z pyska;
- żółty lub brązowy nalot na zębach i tuż przy linii dziąseł;
- wyraźnie zaczerwienione, obrzęknięte lub krwawiące dziąsła;
- ślinotok;
- trudności w gryzieniu;
- niechęć do jedzenia spowodowana bólem w jamie ustnej;
- wypływ ropny z pyska lub z nosa;
- chrapanie;
- w zaawansowanym stadium choroby – pojawienie się ropnia zębodołowego, który powoduje wybrzuszenie poniżej gałki ocznej.
W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów, należy niezwłocznie udać się z psem do lekarza weterynarii, który zleci dalsze postępowanie. Regularne badanie jamy ustnej zwierzęcia oraz dbanie o jego stan uzębienia, mogą skutecznie zminimalizować ryzyko wystąpienia zapalenia dziąseł u psa. Warto przynajmniej raz w tygodniu czyścić zęby psa specjalną szczoteczką i pastą do zebów.
Zaleca się wykonywanie badania weterynaryjnego przynajmniej raz w roku, a u czworonogów starszych lub chorujących przewlekle (np. na niewydolność nerek) – nawet 2 lub 3 razy w ciągu roku.
Jakie leczenie podjąć w przypadku zapalenia dziąseł?
Leczenie zapalenia dziąseł u psa polega zwykle na dokładnym oczyszczeniu zębów z nagromadzonego kamienia nazębnego. Dopiero wówczas, gdy sytuacja tego wymaga, podawane są antybiotyki lub leki przeciwzapalne.
Po wystąpieniu zapalenia dziąseł lub ropnia zęba u psa, konieczne jest nie tylko lepsze dbanie o uzębienie naszego pupila, ale także zmodyfikowanie jego przyzwyczajeń żywieniowych. Warto wdrożyć dietę, która korzystnie wpłynie na uzębienie zwierzęcia, eliminując z niej przy okazji produkty nieprzeznaczone dla czworonogów.
Dobrym rozwiązaniem jest zakup dobrej jakości suchej karmy, wzbogaconej o składniki ograniczające przyrastanie płytki nazębnej. Niezbędne jest także niedopuszczania do gryzienia przez psa zanieczyszczonych przedmiotów, które mogą prowadzić do infekcji i zastąpienie ich gryzakami skórzanymi, które ułatwią oczyszczanie psiego uzębienia.
Czy konieczna będzie antybiotykoterapia?
W przypadku, gdy zapalenie dziąseł u psa doprowadziło do rozległego stanu zapalnego i rozwoju pokrewnych chorób, leczenie zachowawcze nie jest możliwe i konieczne jest wprowadzenie bardziej inwazyjnego leczenia. W pierwszej kolejności lekarz weterynarii może zlecić usunięcie kamienia nazębnego specjalnym skalerem ultradźwiękowym.
Weterynarz oczyszcza kieszonki zębodołowe oraz – jeśli jest taka konieczność – usuwa zepsute i ruszające się zęby. Zabieg przeprowadza się pod narkozą. W niektórych przypadkach konieczne jest wprowadzenie antybiotykoterapii i leków przeciwbólowych.
Warto mieć na uwadze, że brak dalszej, regularnej higieny i odpowiedniego żywienia naszego czworonoga, może prowadzić do nawrotów choroby i powikłań w postaci ropnia zęba. Bakterie znajdujące się w jamie ustnej naszego czworonoga przyczyniają się także do rozwoju u psa chorób:
- płuc (np. zwłóknienia czy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc),
- serca (np. zapalenia wsierdzia czy degeneracji mięśnia sercowego),
- wątroby (np. zapalenia lub innych homeopatii)
- oraz nerek (np. kłębuszkowego czy śródmiąższowego zapalenia nerek).
