Reklama

labrador i golden retriever

Labrador czy golden? Czym różnią się te dwa retrievery?

© Shutterstock/ Christian Mueller

Labrador a golden retriever – czym różnią się te rasy?

Przez Ewelina Piskorek Instruktor szkolenia psów

aktualizacja dnia

Zarówno labrador retriever i golden retriever to dwie niezwykle popularne rasy, obecnie pełniące przede wszystkim rolę psów rodzinnych. Jak się okazuje, są one bardzo często ze sobą mylone. Faktem jest, że mają ogromnie wiele wspólnych cech – niektórzy nawet uważają, że więcej je łączy niż różni – ale istnieją także zasadnicze różnice, o których warto wiedzieć. Czym charakteryzują się te dwa retrievery? Jeśli rozważasz zakup lub adopcję psa jednej z tych ras, koniecznie sprawdź!

Golen retriever i labrador retriever - pochodzenie  

Za kraj pochodzenia współczesnych labradorów i goldenów uznaje się Wielką Brytanię. O ile rasa golden retriever rzeczywiście ma swoje początki w Wielkiej Brytanii (a dokładnie w Szkocji), o tyle historia labradorów rozpoczyna się prawdopodobnie w Nowej Fundlandii lub Grenlandii, gdzie przodkowie rasy wykorzystywani byli przed miejscowych rybaków w trakcie połowów. Pierwsze psy trafiły do Europy końcem XIX wieku, nazywano je wówczas psami z Labradoru. 

Cechy fizyczne - różnice pomiędzy goldenem a labradorem

Budowa

Labrador i golden na pierwszy rzut oka mogą wydawać się bardzo podobne i oczywiście podobieństwa istnieją, ale warto zwrócić uwagę na różnice. Obie rasy cechują się zwartą, harmonijną budową. Labradory mają jednak nieco mocniejszą budowę i nieznacznie większą masę ciała, goldeny mogą mieć natomiast trochę większą wysokość w kłębie. 

Cechą charakterystyczną labradorów jest ogon psa – gruby u nasady, zwężający się ku końcowi. Ma średnią długość, bez pióra, nie może się zawijać. Często nazywany jest „ogonem wydry”. Na czym polehga różnica? Ogon goldena ma charakterystyczne pióro, sięga stawu skokowego, jest osadzony na linii grzbietu.

U obu ras stop jest dobrze zaznaczony (u goldena nieco wyraźniej). Uszy labradora są osadzone są z tylu głowy, lekko przylegają, są nieduże. Uszy goldena są większe, osadzone na poziomie oczu. Oczy labradora mają średnią wielkość, są brązowe lub orzechowe. W przypadku goldena powinny być ciemnobrązowe. 

Sierść i umaszczenie

Labradory mają krótką, gęstą i twardą w dotyku sierść. Nieprzemakalny podszerstek psa chroni go przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi. Labradory występują w umaszczeniu czarnym, wątrobianym (czekoladowym) lub żółtym.

Labrodory występują w trzech kolorach umaszczenia. Te psy są doskonałymi aporterami ©Shuttertock

​Sierść goldenów jest znacznie dłuższa, może być gładka bądź falista, miękka w dotyku, podszerstek również jest gęsty i nieprzemakalny. Dopuszczalny kolor umaszczenia u golden retrievra to wszystkie kolory złotego i kremowego, inny kolor umaszczenia jest niedopuszczalny. 

Labrador i golden - charakter i przeznaczenie

Zarówno labrador retriever, jak i golden retriever to rasy należące do VIII grupy FCI (Aportery, płochacze i psy dowodne). Zostały umieszczone w sekcji 1 (aportery). Obie rasy podlegają próbom pracy. Stworzone i pierwotnie wykorzystywane do polowań, przede wszystkim do polowania na dzikie ptactwo. Oba retrievery są doskonałymi aporterami.

Obecnie każda z ras jest niezwykle ceniona i wykorzystywana jako psy pracujące m.in. w policji oraz służbach celnych (gdzie poszukują np. narkotyków). Psy te niejednokrotnie pracują także jako psy przewodnicy i psy ratownicze, ponadto szkolone są do dogoterapii. Jak labrador, tak i golden w każdym z tych zawodów sprawdzają się doskonale, dlatego trudno wybrać pomiędzy nimi i którąś z ras określić „lepszą”.

W kwestii zachowania i charakteru również więcej łączy niż dzieli te dwie rasy. I labrador, i golden to czworonogi bardzo inteligentne, łagodne, przyjazne i mocno przywiązane do ludzi (dlatego nie nadają się na stróży). 

Oba retrievery są bardzo aktywne (uwielbiają nie tylko aportować, ale bawić się w wodzie), towarzyskie i szybko przywiązują się do swoich bliskich, niezbyt dobrze znoszą samotność.

Właściwie socjalizowane, doskonale sprawdzają się w rodzinach z dziećmi, wobec których wykazują sporą dawkę cierpliwości i spokoju. Są przyjaźnie nastawione do psów, kotów i innych zwierząt. Wspaniale współpracują z człowiekiem, są posłuszne i nastawione na pracę. Świetnie wypadają w rozmaitych sportach kynologicznych.

Oba retrievery to niezwykle przyjazne, kochające zabawę, rodzinne psy©Shutterstock

Golden i retriever - zdrowie

Średnia długość życia labradora to 10-12 lat, goldena – 10-13. Labradory mają skłonność do nadwagi, co jest chyba największym problemem rasy, dlatego szczególną uwagę należy poświęcić ich diecie i codziennej aktywności.

Z kolei goldeny cierpią m.in. na zapalenie uszu oraz choroby oczu. Oba retrievery, zwłaszcza w przypadku problemów z utrzymaniem prawidłowej masy ciała, mogą mieć problemy ze stawami (dysplazja łokci i bioder). 

Golden i labrador - różnice w pielęgnacji

Trochę bardziej wymagająca jest pielęgnacja goldena – ze względu na dłuższą sierść. Regularne wyczesywanie (szczególnie w okresie linienia) powinno jednak rozwiązać kłopot z bałaganem wynikającym z wypadania sierści.

Kąpiel goldena i labradora powinna odbywać się w razie potrzeby (np. gdy pies wytarza się w błocie). Z racji tego, że psy te wprost kochają wodę, wszelkie kałuże i błoto, może być konieczna częściej niż w przypadku innych ras. Ważne, aby nie nadużywać silnych środków myjących, by nie doprowadzić do przesuszenia skóry, zniszczenia naturalnej ochrony włosa i problemów alergicznych. 

Golden retriever czy labrador retriever?

Nie da się odpowiedzieć na tak postawione pytanie, bowiem obie rasy są fantastyczne i mają naprawdę wiele do zaoferowania. Każda z nich wymaga tak samo wielkiego zaangażowania w wychowanie i stosownej opieki. To zdecydowanie psy dla osób aktywnych i takich, które nie przebywają cały dzień poza domem, gdyż te rodzinne czworonogi źle znoszą długie godziny samotności.

Każda z tych ras świetnie sprawdzi się w rodzinie z dziećmi, ale trzeba pamiętać o tym, że nigdy nie należy pozostawiać dziecka z psem sam na sam, bez opieki. Choć to psy bardzo cierpliwe i spokojne, mogą zrobić krzywdę po prostu niechcący, np. przewracając dziecko podczas intensywnej zabawy. 

Przeczytaj również:

Więcej artykułów poradnikowych

Co sądzisz o tym artykule?

Dziękuję za odpowiedź!

Dziękuję za odpowiedź!

1 osób uznało tę poradę za pomocną.

Zostaw komentarz
Dodaj komentarz
Chcesz udostępnić ten artykuł?