Co decyduje o kociej puchatości? Przede wszystkim typ okrywy. Nie zawsze kot o długiej sierści będzie puchaty – niektóre rasy półdługowłose są niemal całkowicie pozbawione podszerstka, co sprawia, że ich okrywa jest delikatna i jedwabista, przylegająca do ciała.
U innych kotów domowych puchatość ogranicza się do kryzy wokół szyi oraz okazałego ogona, jeszcze inne mają gęstą, warstwową okrywę, co czyni z nich prawdziwe puchate kulki (lub kule – niektóre spośród naszych puchatych ras są naprawdę pokaźnych rozmiarów!).
Kot perski — puszysty kot-miś
Nasz ranking otwiera kot perski – rasa posiadająca od wielu lat swych wiernych miłośników, uwielbiających połączenie uroczego pyszczka, wspaniałej okrywy włosowej i spokojnego charakteru tego kota.
Kot perski to posiadacz najdłuższej sierści wśród kotów domowych (włosy okrywowe mogą osiągać długość 10–15 cm). Jego podszerstek jest gęsty i miękki. Odstaje nieco od ciała, podobnie jak włosy okrywowe, stąd też cała szata, choć okazała, sprawia wrażenie niesamowicie lekkiej.
Szczególnie długie włosy znajdują się w obrębie kryzy i na tylnych nogach (tzw. „portki”). I zwłaszcza w tych miejscach sierść persa może mieć skłonność do kołtunienia się i sklejania.
Dlatego opiekun powinien poświęcać odpowiednio dużo czasu na pielęgnację sierści swojego pupila. W przeciwnym razie nie tylko straci ona walory estetyczne, ale i zacznie sprawiać zwierzęciu problemy (od połykanych kul włosowych po sfilcowane kołtuny, których obecność zacznie sprawiać zwierzęciu ból).
.jpg)
Kot syberyjski i neva masquerade
Kot syberyjski to naturalna rasa przystosowana do surowego klimatu. Posiada grubą, wodoodporną sierść z gęstym podszerstkiem. Co prawda włosy syberyjczyka nie są tak długie jak u persa, ale za to rasa ta posiada potrójną okrywę – idealną na ciężkie warunki pogodowe. Nie oznacza to naturalnie, że w domu syberyjczyk będzie stronił od ciepłych pieleszy i wygodnego fotela!
Natomiast wiosną może dość intensywnie linieć. Koty te wymagają regularnej pielęgnacji okrywy – w ten sposób unikniemy tworzenia się kołtunów oraz połykania przez zwierzę zbyt dużej ilości futra podczas toalety.
Neva masquerade to rasa siostrzana kota syberyjskiego – różni się od niego wyłącznie umaszczeniem colorpoint.
Norweski leśny — puchaty kot z północy
Norweg to drugi spośród kocich olbrzymów o gęstej sierści przystosowanej do surowego klimatu.
Kot norweski to stara rasa, znana w Skandynawii od wieków. Jego okrywa z grubym, wełnistym podszerstkiem jest wodoodporna i znakomicie chroni przed zimnem. W sezonie wiosenno-letnim norwegi mogą natomiast intensywnie linieć. Wówczas ich szata staje się krótsza i lżejsza – oprócz ogona, który zawsze prezentuje się bardzo okazale.
.jpg)
Maine coon — puszysty kot olbrzym
Trójkę półdługowłosych kocich olbrzymów zamyka maine coon – rasa pochodząca z USA, osiągająca imponujące rozmiary (zwłaszcza kocury). Sierść maine coonów jest gęsta, natomiast długość okrywy jest zróżnicowana, w zależności od partii ciała.
Najdłuższe włosy tworzą kryzę wokół szyi, „portki” na tylnych kończynach i okazały ogon – charakterystyczną dla rasy kitę. Bardzo długa sierść rośnie też na piersi i na brzuchu. Nieco krótszy włos porasta natomiast przednie łapy i grzbiet.
Kot brytyjski długowłosy
Długowłosa odmiana najpopularniejszej rasy w Wielkiej Brytanii to prawdziwy koci „miś”. Co prawda długość jego okrywy nie dorównuje kotom perskim, ale bardzo gęsty podszerstek sprawia, że sierść długowłosego brytyjczyka jest niezwykle gruba i miękka w dotyku.
Do tej „puchatości” wyjątkowo pasuje charakterystyczny pyszczek długowłosego kota brytyjskiego – szeroka głowa, niewielkie uszy, krótki nos i duże oczy.
Święty kot birmański
Ta dalekowschodnia rasa o umaszczeniu colorpoint (w typie syjamskim) cechuje się elegancką sylwetką i jedwabistą, długą sierścią. Szata kota birmańskiego posiada znacznie mniej podszerstka niż np. futro kotów perskich czy syberyjskich.
Okrywa kotów tej rasy ma w związku z tym mniejszą tendencję do filcowania się i plątania. Birmańczyki linieją też znacznie mniej intensywnie – ich futro jest naturalnie lekkie o każdej porze roku.
Selkirk rex długowłosy
Jeśli marzy Ci się kot o wyglądzie owieczki, selkirk rex jest rasą stworzoną dla Ciebie. Selkirk rex, czyli rasa o kędzierzawej, gęstej sierści, występuje w odmianach krótkowłosej i długowłosej. U tej ostatniej okrywa jest niezwykle miękka, gęsta i odstająca. Nie układa się w uporządkowane fale, jak u reksów dewońskich czy kornwalijskich – każdy włos ma indywidualny skręt, a w rezultacie kot wygląda na nieco „rozczochranego”, a na pewno bardzo puchatego.
Zarówno w charakterystycznym wyglądzie pyszczka, jak i spokojnym charakterze widać natomiast u selkirka wyraźne wpływy kotów brytyjskich.
Ragdoll
Ragdoll to kot o półdługiej, dość puszystej, niezwykle miękkiej i jedwabistej sierści, Jest on jednocześnie „wyposażony” w cienką i delikatną warstwę podszerstka. Dzięki temu ragdolle nie wymagają tak intensywnej pielęgnacji jak koty perskie – ich sierść raczej nie ma tendencji do kołtunienia się.
Nebelung
Nebelung nie jest posiadaczem wyjątkowo grubego podszerstka, ale puszystość całej okrywy zawdzięcza czemuś innemu – odstającej od ciała, podwójnej sierści sprawiającej, że szata jest miękka i pluszowa. To w końcu cecha charakterystyczna kota rosyjskiego niebieskiego, którego nebelung jest półdługowłosą odmianą!
Turecka angora
Elegancka, stara rasa pochodząca z Anatolii to protoplastka wielu ras długowłosych. Kot ten mógł być przodkiem kotów perskich, jednak od persa (nad którego wyglądem hodowcy pracowali wiele lat) różni go nieco krótsza sierść i znacznie skromniejszy podszerstek.
Futro angory tureckiej jest miękkie i jedwabiste, nie plącze się, zimą jest dłuższe niż latem.
Kochasz puchate koty? Nie zapomnij, że im bardziej zwierzak jest puchaty, tym więcej czasu musisz poświęcić na pielęgnację jego sierści. Jeśli kot jest przyzwyczajany do szczotki i grzebienia już od małego, ten „rytuał pielęgnacyjny” może być prawdziwą przyjemnością i okazją do zacieśnienia Waszej więzi!
Przeczytaj również:
